Ragıp Karadayı

"Yüzüm yok size karşı ama ben yine de yazıyorum, içimde kalmasın, benimle birlikte toprağın altına gitmesin diye..."

"Biz yeni nesil hep aynıyız; ha Aylin, ha Jale… fark etmez, bir tornadan çıkmış gibiyiz, yani gördüğünüz gibi böyleyiz Hacer Anne."

"A güzel kızım! 'Aylin ölmüş' dediklerinde gözlerim karardı, düşmemek için olduğum yere çömeldim!"

"Nefise Hanım da hem kalp hem de kalıp doktoruymuş meğer. Seni bu kadar tesirine aldığına göre boş biri değil..."

“İnsanlar tek bir kötü davranışınızla, bütün güzel maziyi, geçmişi siler. Allahü teâlâ ise bir tövbenizle bütün kötü geçmişinizi siler…”

"O kabiliyet nerede? Üzülünce ağlıyorum, üzülmeyince de gülüyorum kahkahalarla işte Jale'nin özeti bu..."

Kuvvetli olanın, imkânı olanın rahat yaşadığı, zayıfın ezildiği bir ahir zaman diliminden geçiyorduk.

Fotoğrafların üzerine gözyaşlarım damlayınca “Jale bu kadar da fazla oluyor...” dedim, hatıralarımı yazdığım defteri aldım...

"Durmadan albümü karıştırıyordum. Aylin ile o kadar çok fotoğrafımız varmış ki meğer. Şimdi daha dikkatimi çeker oldu..."

"Sizlere göre cahil ve haytadır bu şehrin çocukları, yoktur belki paraları ama hepsi delikanlı, gecesi sessiz, titrek adımlar atılır burada..."

"Huzur ve saadet herkesle paylaşılabilir ama acıyı, sıkıntıyı, dertleri paylaştığımız insanlar ender bulunur..."

"Ellerim titriyor daha fazla yazamıyorum. Gittikçe kuvvetim azalıyor, nefesim daralıyor, sanki son dakikalarım!.."

"Her biri bir trajedi olan sıkıntılarımla sana geldim ve kaldığımız yerden hiçbir şey olmamış gibi kucakladın, bağrına bastın..."

Doktor Nefise içimdeki med ve cezirleri yani gelgitleri görmüş olmalıydı ki durmadan nasihat ediyordu...

Einstein “Korkarım ki bir gün teknoloji, insan etkileşiminin önüne geçecek ve aptal bir nesil ortaya çıkacak…” diyor. 

"Gördüğüm kadarıyla sizde kızmak yok, öfkelenmek, kaybedince üzülmek, bulunca çok sevinmek de yok gibi."

"Sınırsız hürriyet yani özgürlük eşyanın tabiatına aykırı. Mesela canın falancayı dövmek istediğinde gidip dövemezsin."

"Böyle direkt maneviyattan bahsetmezdin, hele “Namaz kıl falan…” hiç demezdin. Bugün bende ne gördünüz Doktor Hanım?"

İkinci defa yattığım hastanenin odalarından çocuk feryatları, hasta iniltileri duyuluyor, içimi acıtıyordu.

Ağzından peltemsi kan akmış, beti benzi soluk öyle gözleri kapalı… “ölmüş” diye bir çığlık attığımı hatırlıyorum.