Ragıp Karadayı

"Arkadaşının rahat hareketlerini, kuyruksuz oluşuna bağlayan genç tilki de bir yolunu bulup kuyruğunu kesmiş..."

Eve yaklaştıkça başka korkularım da yeniden depreşiyordu. Zaten oldum olası içimde görünmez kuvvetli bir el gırtlağımı sıkar dururdu.

O kadar cümle içinden tek aklımda kalan ve en acı vereni “SENİ HİÇ SEVMEDİM!” olmuştu. 

Evlilik öncesi hayatımı hayal etmemden dolayı ayrı bir zevk alıyordum. İşte yine daldım gittim o günlere...

Aynı Jale o gün bu konuşmaları normal karşılarken, şimdi tuhaf buluyordum. Bir insanın ruh âlemi bu kadar mı değişirdi?

Harcayacakmış beni, erkekliğin kitabında öyle yazıyormuş. Ben de ona “Hangi kitap, kaçıncı baskı?” dedim!..

"Güldürme beni efendim! Bu şekilde çulsuz birine kim kızını verir ki? Bir dikili ağacım dahi yok bu fâni dünyada..."

"İşim de vardı gücüm de… Kimseye muhtaç değildim. Kendi yağımızla kavrulmaya and içmiş kocaman bir sevgiyle yola çıkmıştık..."

Taksi evimize doğru yol alırken sıkı sıkıya elini tuttuğum anneciğimi konuşturmadan çevreyi seyrettiriyordum.

“Şimdi soruyorum; bu genç yaşta kim sana ne yaptı da hastanelere düştün? Ne işin var bu ilaç kokulu yerlerde ciğerparem?"

"Sadece birlikte keyifli birkaç gün yaşadık. Unutulmaz hatıralarımız arasına yenilerini ilave ettik karşılıklı..."

"Bugün mutlu son... Jale Hanımı, eskisinden daha sağlıklı olarak size teslim ediyoruz. Birbirinizin kadir kıymetini bilin."

İstanbul’da sık sık görülen bir havaydı bu. Sisin ve güneşin mücadelesi her tarafta bariz bir şekilde belli oluyordu...

O sempatik Saadet Hemşire, aklımda ufak tefek, temiz, titiz, daima ciddî ve hürmetkâr biri olarak kalacaktı…

“Diyelim ki, ben zamane kızıyım, fakat o başka gezegenden mi gelmişti de niçin bu kadar farklıydık?” diye düşünüyordum!..

Saadet Hemşire, son noktayı koyarken yine de gülümsüyordu. Bu ne kadar yüksek medeni cesaretti ve hep huzur doluydu. 

Övündüğün güzelliğin, kıymet verdiğin bedenin çürüyüp topraklara karışacak, kurtlar, böcekler yiyip bitirecekler!..

İnsan "kul" olduğu değerler için yaşar. Sen neye veya "kime kulsan" ona göre hayatını şekillendirirsin!

"Aklıma danışıyorum... O ne diyorsa onu yapıyorum! Benim işim ölülerle değil dirilerle! Boşu boşuna sıkıntıya giremem!.."

"Bana eskisi gibi içten davranmıyorsun, kırgınlığın gözümden kaçmıyor! Olsun, yalvaracak değilim! Verdiğin kitabı okuyorum..."