Ragıp Karadayı

Ona göre burada her şey bol gıda, rahat nefes alıyor olmalıydı. Ağaçlar, otlar, böcekler, gökyüzünde yeryüzünde ne varsa…

Sonra düşündüm; ninemin ısrarla; “NİŞANLAYALIM…” dediği meselesinin altında yatan bu muydu?..

"Sana bir şey diyeyim mi Ragıp; dört beş aydır hep seni takip ediyorum. Birkaç bakımdan test ettim. Bugün de konuşmak için geldim."

"Bak kardeşim, senin benden ne alıp vereceğin var bilmiyorum? Bunları niçin konuşuyor asabımı bozuyorsun?"

Sınıfa ne gelen, ne de giden vardı. “Yoksa bir komplo mu kurmuştular?” diye aklıma kötü şeyler geliyordu...

Neden sonra yavaşça sıraya dayandı. Ellerini masanın üzerine koydu, başını kaldırdı. Kafamdaki sorular gittikçe çoğalıyordu...

Sınıfta tek başıma böyle bir kızla olmaktan mı ne heyecanlandım, biraz da korktum!..

Benden saklananın ne olduğunu merak ediyorken kulaklarım da içeriden gelen konuşmalardaydı.

Önde oturanların ifadesine göre otobüsümüz bir viraja girince köprübaşından aşağı yuvarlanıvermiş…

Ne kadar yol aldığımızı hatırlamıyorum. Canhıraş bağrışmalarla uyandım! Arabanın içinde ne varsa üstüme düşüyordu!

“Zaman su gibi akıyor” derler ya, işte öyle oldu, beklediğimiz yarıyıl tatili geldi, karneleri aldık...

Narman’daki mektep hayatım bir zindan gibiydiyse de burası tam tersi çok lüks geliyordu bana ve benim gibilere.

İzne gidecekler birer birer odalarından çıkmaya başlamışlardı. Talebelerin bağrışmaları sabahın sessizliğine âdeta meydan okuyordu.

Hürmet, muhabbet ve ebeveynlere tam itimadın hâkim olduğu hissiyat ise hiçbir şeye benzetilemiyordu.

"Benim askerliğim, talebelik senelerim parasızlıkla geçti. Elhamdülillah, hiç şikâyetçi olmadım ama ne demek olduğunu bilirim."

Yemekhaneye giden merdivenlerde talebelerin toplandıklarını gördüklerinde bilirlerdi ki o gün posta gelmiştir...

Yatılı imtihanın neticesini öğrenmek için sanki bütün veliler, çocuklar işi gücü bırakmış oraya üşüşmüştü.

Nineciğimin titrek eliyle işaret ettiği tarafa baktım. Annemin yüzü sapsarı kesilmiş. Öyle düşünceli düşünceli geliyordu.

Sütpınar’ın yanı başındaki harmanlarda hummalı bir koşuşturma vardı. Sanki seferberlik ilân edilmiş gibiydi. 

"Ele demekle geçiştiremezsin Abla! Nermin de pek fena, çok sıkıştırdım ama ser veriyor sır vermiyor!"