Ragıp Karadayı

"Ben de candan anlatayım bari. İstanbul’da bir gün mübarek hocamın sohbetine gitmiştim. Şiddetli kar başlamıştı..."

Babam kapıyı açıp içeri girince anacığım “Hafız nerede?” deyip öyle bir bağırdı ki, babacığım da donakaldı.

"Kor Pınara ulaşınca yorgunluktan bitap düşmüş bedenimi sırtüstü sonsuz göğün altına yığılırcasına bıraktım."

Ovayı keskin bir sınırla bitirip ufka doğru uzaktan görünen ormanı kaç defa aşmış gelmişti. Bir hatırası aklına geldi...

Lütfü Hocanın gözleri hâlâ uzaklardaydı... Ulaşamayacağı dağların zirvelerine bakarken derin bir iç çekti...

Gözlerini yine uzaklara dikti. Bu sefer tam tekmil susmuştu. Rüzgâr da hafiften hafiften esiyordu...

"Şimdi, namazda gözü kulağı olmayan o kadar insan var ki; çocukları bırak, büyüklerden bile kılı kıpırdamayanlar çok!.."

Huzur ve saadet dileyerek ayrıldığında Lütfü Hoca, oldukça keyifliydi. Köylülerle unutulmaz günler yaşıyordu.

"Dostların içindesin. Hatıraların girdabına düşen, güzellikleri abartır, çirkinlikleri de azaltırmış. Sen de öylesin Hocam..."

Derinden bir iç çekti... Kocaman vücudu da onunla beraber inip kalktı. “Kalbine çöken neydi ki onu böylesine efkârlandırıyordu?”

"Evlat, öyle düşünmekte haklısın! Bu kömürü başka türlü satamazsın! Boşuna mı konuşuyorum sanıyorsun?"

"Evlat, öyle düşünmekte haklısın! Bu kömürü başka türlü satamazsın! Boşuna mı konuşuyorum sanıyorsun?"

Bu kadar zor ve ilk defa yaptığım işlerle cedelleşirken vaktin de ucunu epey kaçırmıştım...

Lütfü Hoca: "Askerden henüz yeni gelmiştim. Evlendirilmem düşünülüyordu. Düğün için para lazımdı..."

Verintap’taki; “her akşam bir eve” diye başladıkları sohbetler zinciri devam ediyordu. Sıra Yunus Güneş Çavuşlardaydı...

​"Herkese bilhassa hanımlarımıza da iyiliği sayarak değil saçarak yapmalıyız ki iyi bir Müslüman olalım..."

​"İyilikler kaybolmaz Cafer Ağa. Cenâb-ı Allah’ın en sevdiği fiillerimizin başında yine onun kullarını sevindirmek var..."

​"Hocam o arkadaşlar çok haklıymış. Ben de ölsem kimseden bir şey isteyemem. Başımdan çok geçti benzer hadiseler..."

"Güneş tepemizde... Keçesorlular müsaade isteyip evlerine gidince ben de uzaktan Kâmil Baba’nın türbesine yöneldim..."

Lütfü Hoca, kardeşi de gelmişken onun şahit olduğu bir hadiseyi anlatmayı planlamıştı bu akşam ziyafetinde.