Ragıp Karadayı

Başındaki beyaz takkeyi çıkarıp cebine koymak istediyse de elinden aldığı gibi yere attı. Atını üzerinden tepindirdi!..

Hanımına döndü ve “Seni anlıyorum Hayriye’m…” deyip gözlerinin yaşını sildi elleriyle.

​Nereden aklına geldiyse; “Kafam ceviz kadar ama içinde sandıklara sığmayacak düşüncelerim var” dedi...

​"Hocam rengin değişiyor sık sık, bazen kızarıp bazen bozarıyor! Bir sıkıntın mı var?"

"Hocam; bunca senedir gezer tozarım; bu köyde doğdum, büyüdüm, bu tepelere çıkmadım hiç, biliyor musun?"

​O gün müfettiş ağır konuşmuştu; söylediklerinde zerre kadar haklılık payı yoktu. Zaten öyle olsaydı Lütfü Hoca üzülmezdi.

​Neşeyle eve gittiğimde annemin, babamın çok üzgün olduğunu gördüm. Neler olup bittiğini pek merak ediyordum!

"Babamla birlikte İd’in kurtuluşuna gitmiştik. Güreş vardı. Bardız’lı Nizam pehlivan, Cücürüs’lü Abbas pehlivan gelmişti."

​Uzun kış günlerini geride bırakmıştık. Hasretle beklediğimiz baharla birlikte bizler de keyifleniyorduk.

​"Bu çocukların hiçbirinin nüfus cüzdanı yok, kendileri de doğum günlerini, aylarını senelerini bilmiyorlar…"

Köy çocukları muallimlere karşı son derece itaatkârdı. O ise daha aşırı… Hem utangaç, hem de onu okutan muallim karşısındaydı…

"Hocam, pehlivanlık yaptığını duymuştuk. “Güreşelim” demiyoruz, ama bir kol taşı atmadan da bırakmayız."

Burada havalar kapanmaya görsün; ne dışarılardan giden gelen olurdu, ne de arayan soran...

​Katran elde edildikten sonra, tarife göre arpa unu katıldı, macun kıvamında siyah bir hamur yoğruldu.

​"Benim sandıktan şu deri kaplı, uzunlamasına açılan, babamdan yadigâr Enâm var ya... onu bir getirsene!..!

“Ben onları çok seviyorum... Ya onlar? Onlar ise benden daha fazla muhabbet dolular…”

​Kocacığını soran komşu kadınlara, yaralarının daha da azdığından bahsetmedi. Kendini kaybedecek hâle gelmesinden de…

​" Ah! Efendim, seni bulduğumuzda taşın dibinde baygın yatıyordun…" dedi yatağın kenarına oturmuş olan Hayriye Hanım...

​Lütfü Hoca, ailesi ile olup bitenleri konuşup dinlerken, bir ara gözleri bulundukları yerin cazibesine kapıldı...

​"Allahü teâlâ kime imkân vermişse ve o da onu Allah yolunda, cihâd ederek sarf ederse ne âlâ..."