Ragıp Karadayı

"Ay oğul o kâğıt parçası geldiğinden beri yoruldum duâ ede ede! Gözlerimde yaş kalmadı ağlaya ağlaya!"

Ardında bir dul eş, üç oğlan, iki kız bırakıp ahiret seferine çıkmıştı. Nuriye kızı lohusa iken vefat etmişti Aha’da...

​Celâl Atakul Efendiyle tatlı atışmalar, şakalaşmalar köye kadar devam etti...

"Cahil olmayan mı var Celâl Efendi? İnsan yüz meseleden birini bilse de, doksan dokuzunu bilemiyor..."

Atın üzerindeyken çelik teli, epey zorlayarak yukarı kaldırdı. Başını iyice eğip ağır ağır altından geçti...

İlk viraja gelmeden at “zınk” diye duruverdi. Eyerin kaşından tam ve sağlam tutmasaydı az daha tepetaklak düşüverecekti.

Mahkeme günü pek yorgun, uykusuz ve hâlsiz düşmüştü Lütfü Hoca. Ata binip de Koçkans’a gitmeye cesaret edemedi.

Hâkim, kaçan kızı oğlanı, babasını, muhtarı, âzâları hepsini içeri çağırdı. Onlara yemin ettirdi doğru söyleyeceklerine.

Savcı, "Hâkim Bey! Bu adam, en az iki, hatta üç cinayet işlemiş gibi kâtildir! Bunu hafife alamazsınız!" dedi.

"Bu söylediklerime 'Yalan söylüyorsun! Hayır olmadı, yanlış...' diyebilecek misin Lütfü Karadayı?"

Mahkeme salonu olarak kullanılan yere geldiğinde jandarmalar isim yazıyorlardı. Bayağı da kalabalık vardı.

Çok sevdiği tarçın, karanfil, karabiber karışımlı kokulu çayı dudaklarına götürürken ilk defa elinin titrediğini hissetti.

​Yaşadıklarını tek tek hayal etti, durdu. “Vefasız yalan dünya! Azgın nefsim! İkisi de pek merhametsiz düşman!” diye söylendi.

Gecenin sessizliğinde ve sakinliği içerisinde Hayriye Hanımın sobaya attığı birkaç kozalak ile tezek parçası, yeniden tutuşmuştu.

“Oğul, Hacı Hafız Lütfü Hoca!” diyen müşfik sesini duyduğumda kendimden geçtim. Bütün sıkıntılarımı unuttum...

"Ben içeri girince önce en zor yerden ezber okumamı istedi Müftü. Onlara göre zor sandıkları yerler bile bana kolay geliyordu..."

Heyecanlar, kimi zaman hata yapmamıza sebep olur, kul olduğunu şahsın yüzüne vururdu…

Vakit yaklaştıkça gelenler de çoğalıyordu. Dört kadro için yirmiden fazla kişinin içeri girdiğini saydı Lütfü Hoca.

"Nasıl rahat edebildin mi Lütfü Hocam? Hadi kahvaltıya! İyi doyuralım ki imtihanda muvaffak olasın!.."

Meçhul bir macera daha onu bekliyor olacaktı. Ya Müftü beyin dediği gibi pılısını pırtısını toplayacak, Aha’ya gidip baba evine yerleşecekti.