Ragıp Karadayı

Neden sonra Hayriye Hanım, yeniden başını çevirip ev sahibesi Sultan Ablaya baktı.

Doğup büyüdüğü köyle şimdi hayat mücadelesi verdiği köyün arasına aşılması zor bir duvar gibi yükseliyordu.

Münir Dayıların hane halkı, eski aile dostlarını bekliyorlardı. Hayriye Hanım ile Naciye Ablayı evin kızı Nermin, kapıda karşıladı.

"Maşallah, ateş gibi bir çocuk! Bir evi ver, çekip çevirir evvel Allah! Sanki büyümüş de küçülmüş. Bu yaşta her iş elinden geliyor..."

"Aklıma geldi anlattım, 'kıssadan hisse' kabilinden Hayriye Hanım! Bir baba, evladını hiç ateşe atar mı?.."

"İyi kötü insan sarrafıyım! Bu kızcağız kaçırılmaz! Hem şimdi yaşları küçük olsa da bir söz yapılır aileler arasında..."

Edeple başını eğip sustuğunda gökyüzünden yakılmış karanfiller dökülüyor sandı. Aklına ne geldiyse, sadece susuyordu...

Erzurum’a yakın bir yerde yatsı namazını eda ettikten sonra Hacı Lütfü Hoca, otobüsüne döndü...

Edebe mugayir, nahoş bir şey olmasın diye Lütfü Hoca, gümrük memurlarından önce davrandı!..

İnsan boyunu aşan çay yığınları, uçmaya hazır karasineklerin üst üste yığılmış hâli gibi görünüyordu!..

Şirin Anadolu’nun temiz ve serin, misk-i amber kokan havasını getiren seher yeli, uzun yoldan gelen hacıları selâmlayarak karşılıyordu sanki.

Mendiliyle yüzünün terlerini silen Hacı Lütfü Hoca, neden sonra başını kaldırıp otobüse baktı. Hacıların çoğu binmişti. 

"İşportacının peşine takıldım. O gitti, ben gittim... Birkaç sokak geçince, adamdan şüphelenmeye başladım!"

Seyyar satıcının ardı sıra giderken, arabaların bulunduğu yeri kolay bulabileceği işaretler ediniyordu zihninden.

​Yolcular, memleketlerine dönme sevinci, mübarek beldelerden ayrılma hüznü ile karışık hissiyat içindeydiler.

"Bize alabileceğimiz hisseler çok ama, alacak takatimiz yok Lütfü Hocam! Fazla da üzerimize gelme!"

Veli Efendi, oturduğu yerde gâyet sâkin: “Bak Hoca Efendi! Yaptığına pişmân olacaksın, bir daha bu kapıya gelemezsin!”

​Veli Efendi kâhyaya tenbîhâtta bulunmuş: “Sakın hocaya iyi odalardan vermeyin, bodrum kattan rutûbetli bir yer gösterin!.."

"Otur da bize de anlat ne yapacağımızı! Bu işler etiketle olmuyormuş, kalp işiymiş bir daha anladık Lütfü Hocam..."

Türk hacı kafilesine yakın bir kafile de kendi aralarında Beytullah’a bakarak sohbet ediyorlardı...