Ragıp Karadayı

​Gözlerinin bir çift yağız atlı gibi ufuk hattına doğru gönül rahatlığıyla koşturabildiği bir yerdi Verintap...

​"Manevi cilveler efendim. O deryaya girersek kulaç atamayız, boğulur gideriz. Efem’in bir ilahisini gecenin hediyesi olarak okuyayım..."

​"Eğer öyle yapmasaydınız; silahlanıp gelecek bizim köyü, yaylayı basacaklar, şu veya bu şekilde intikamlarını alacaklardı..."

​"Mübarek Efe hazretlerinin eline benzettiğim bir el geldi yaralı bacağımı sığadı, kayboldu. Ne ağrım sızım kaldı, ne de kan akışı."

​"Soba yeni tutuşturulmuştu. Üzerine, su dolu bir güğüm koydum. Sabah namazına kalkınca ılık su hazır olsun diye düşünüyordum!.."

Bizim hanım, talebelerin ekmeklerini pişirir, yemeklerini yapar, elbiselerini yıkardı. Kendi evlatlarımızdan ayırt etmezdik.

Keçesor’daki hadiseyi duymayan yoktu ama herkes bir şeyler ilave etmiş veya eksiltmiş, farklı taraflara çekilmişti iş...

​Bu kış akşamında Ayşe yengenin kartol hıngeli bol tereyağlı yenildi. Alvarlı Efe ilahilerinin biri bitip diğeri başlıyordu...

Adam boyu kar yığılı sokak aralarından geçerken gözüne fılik papaklı adamlar, ucu bulutlara yükselecekmiş gibi tüten bacalar takılıyordu.

Köyde kış, ne yaparsan yap yarı yarıya donmak demekti. Lütfü Hoca, mevsim ayırımı yapmasa da oldum olası soğuktan korkardı.

Helâlleşip cemaat dağılırken Haydar Ağa; yarın akşam böyle herkesi, firesiz beklediğini bir daha hatırlattı...

​Akıl gönül sultanını bulana kadar, bulduktan sonra kenara çekilmezse ona akıl demiyorlar Mübarekler...

​"O büyüklerde zerre kadar dünya muhabbeti yoktur, rahatlarını, keyiflerini düşünmezler asla..."

“Hastalar geliyor okuyayım mı?” deyince, hiç tereddüt etmeden; “oku” buyurdu…

​“Al Hafız Lütfü, sen iç…” buyurunca sanki dünyalar benim oldu. Aldım içtim. Ömrümde böyle lezzetli bir çay içmemiştim.

​"En kısa zamanda Erzurum’a gittim. Kimseyi tanımıyorum. Elimde ne bir adres var, ne de sorabileceğim kimse!.."

"Nefsinle hareket edersen muvaffak olamazsın, boyun büker tam teslim olursan, olmazlar olur!.."

​Güle söyleye yemekler yendi, sohbetler edildi. Çaylar geliyordu ki komşular da tek tek kapıyı tıklatmaya başladılar.

​Akşam namazı için girdiği camide kimsecikler yoktu. Baştan aşağı buz kesildi. Hocasının müşfik sözü kulaklarında yankılanıyordu...

Kar, sessizliğiyle konuşur, bir şeyler anlatır anlayana. Ona baktıkça, dinledikçe ayna olur muhatabına...