Ragıp Karadayı

Şirin Anadolu’nun temiz ve serin, misk-i amber kokan havasını getiren seher yeli, uzun yoldan gelen hacıları selâmlayarak karşılıyordu sanki.

Mendiliyle yüzünün terlerini silen Hacı Lütfü Hoca, neden sonra başını kaldırıp otobüse baktı. Hacıların çoğu binmişti. 

"İşportacının peşine takıldım. O gitti, ben gittim... Birkaç sokak geçince, adamdan şüphelenmeye başladım!"

Seyyar satıcının ardı sıra giderken, arabaların bulunduğu yeri kolay bulabileceği işaretler ediniyordu zihninden.

​Yolcular, memleketlerine dönme sevinci, mübarek beldelerden ayrılma hüznü ile karışık hissiyat içindeydiler.

"Bize alabileceğimiz hisseler çok ama, alacak takatimiz yok Lütfü Hocam! Fazla da üzerimize gelme!"

Veli Efendi, oturduğu yerde gâyet sâkin: “Bak Hoca Efendi! Yaptığına pişmân olacaksın, bir daha bu kapıya gelemezsin!”

​Veli Efendi kâhyaya tenbîhâtta bulunmuş: “Sakın hocaya iyi odalardan vermeyin, bodrum kattan rutûbetli bir yer gösterin!.."

"Otur da bize de anlat ne yapacağımızı! Bu işler etiketle olmuyormuş, kalp işiymiş bir daha anladık Lütfü Hocam..."

Türk hacı kafilesine yakın bir kafile de kendi aralarında Beytullah’a bakarak sohbet ediyorlardı...

"Ey güzel Mekke-i mükerreme, ey Beytullah, ey dünyamızın kalbi! Ey bakışların en güzeline mazhar olmuş huzurlu şehir!"

“Vaktim olsaydı, sabaha kadar sırtüstü yatıp bu engin yıldız kıpırdanışını seyrederdim…”

​Her şey önce hayallerinde, sonra da delicesine “âşık” olma ile başladı bu mübarek sefere çıkmada...

"Yok yok öyle değil! Seni, ben de dâhil “Ne olacak, köy hocası işte…” deyip hor ve hakir görüyorduk!"

“Ey Hacı! Ben Suriye başmüftüsüyüm. Sen, Şam ahalisinin bütün ön fikirlerini, şartlanmışlığını yıktın!.."

Şam’ın meğer en büyük ve en tarihî cami-i şerifindeymişiz. Cami-i Ümmiye, diğer adıyla Emeviye Camii...

“Sakın ha! Her şeyi yap da şarkı, türkü koyma! Biz İstanbul’a gitmiyoruz Hicaz’a gidiyoruz!.."

"Bir de hacca gidiyorsun! Boyundan posundan utanmıyorsan sakalından utan! Yazıklar olsun!..”

"Memur bey, şaka yapmıyorsunuz değil mi? Ne karakolu? Biz hacca gidiyoruz!"

​Şairler, dünyayı ve nefsi terennüm eden kelimelerle oyalanmakta, hem kendini, hem de okuyanı aldatıp yanıltmaktalar!..