Ragıp Karadayı

​İlimce yüksek olsa da devlet yükü olanların üstünlükleri tartışılmazdı...

​"Şu murdar Bizans durdukça kâmil manada huzura eremiyoruz Şeyhim!"

​"Derim ki, talebelerim devlete verecekleri vergilerden muaf tutulsun."

"Muhteremler! Bilir misiniz bu devletin kudret ve ihtişamı nereden gelir?"

O, bedenen olduğu gibi ruhen de sanki farklı âlemdeymiş gibiydi.

​"Belli ki bir iftira var efendim. Edepsizlikten, yanlış bir hareketten hayâ ederiz."

Padişah, söylenenlere pek şaşırmıştı. Hemen fermanını tekrarladı!

​Hıyaneti boşa çıkan Zülküf'ün kini, nefreti en yüksek seviyeye çıkmıştı.

Kerametlerini duyan geliyordu... Hacı Bayram Veli Hazretlerinin etrafı iyice kalabalıklaştı...

​"Heyy Köse! Beri gel! Çabuk avladın bizi! Kapımızdan girmeden kalbimize girdin!"

​Bu gelen Akşemseddin idi. Ta Halep’ten dönmüş, Hacı Bayram Veli’ye gelmişti...

Anlatılması kelimelerle olmayacak kadar karmaşık bir ruh hâli içindeydi.

Aklı ve şuuruyla hareket etmek istiyordu da işin içinden çıkamıyordu!..

Binbir ümitlerle geldiği Ankara’dan eli boş dönen Akşemseddin, pek şaşkındı.

"Büyük veli denen Hacı Bayram; öğrettikleri karşısında para mı topluyor?!."

​"Yolun da bahtın da açık olsun. Birinizi mutlaka emir tayin edin..."

"Tefekkür iyidir lakin insanların 'meczup' demesinden de imtina etmeli!"

Akşemseddin, okumayı, araştırmayı ve öğrendikleri üzerinde tefekkür etmeyi pek sevedi...

Hocasına karşı son vazifelerini yapıp irşad için memleketi Ankara’ya döndü...

Bursalıların “Somuncu Baba”sı; Hamîdüddîn-i Veli hazretlerinden başkası değildi.