Bu Trabzon’da hayat var

Şiir gibiydi Trabzonspor Konya’da. Tempolu futboluna bayıldım. Seyretmeye doyamadım. Kendi kendime ‘’İşte, Avcı’nın takımı budur, arkadaş’’ dedim. Trabzonspor’u ancak bu futbol ve bu karakter kupa ve lig üçüncülüğü hedefine taşır. Neden mi?

 

En başta, TFF’ye karşı ‘’Adalet herkese lazım’’ türünden omuz omuza sergiledikleri 30 saniyelik sessiz ama anlamlı bir protesto şekilleri var ki takdire şayan. Futbol mu? Saat gibi... Takdire şayan

 

 

Şapka çıkarılır

 

 

Bordo mavili takımın kanatları mükemmel işliyor. Önde Pepe rakip savunma duvarını zorlarken arkasındaki Bardhi, Trezeguet ve Visca üçlüsü Slowik’in koruduğu kalede makineli seriliğindeki pas alışverişleriyle öyle bir baskı kurudular ki, şapka çıkarılır. Can derdine düşen Fahrudin Omerovic yönetimindeki Konyaspor maçın başında Cicaldau, Oğulcan ve Cikalleshi ile Trabzonspor kalesine yüklenip tehlikeli olmasına hatta maç 2-0’a geldiğinde N’Zonzi ile bir de gol üretmesine rağmen bu ezici tempoyu kaldırabilecek güçten uzaktı. Nitekim dayanamadılar da.   

 

 

Trezeguet bir maestro

 

 

Trabzonspor’u haftalardır taşıyan Trezeguet’in perdeyi açan golü öyle böyle değildi. Konyasporlu oyuncuların markajındaki Mısırlı ayağının üstüyle inanılmaz vurdu. O şık ve şok şut, bir son vuruş ustalığının eseri ve de kalite sunumu olarak kelimenin tam anlamıyla jeneriklikti. Tebrikler.     

 

Hakem için zor bir maçtı, Atilla Karaoğlan örnek bir yönetim gösterdi, penaltı kararı da yerindeydi ve Visca da gole çevirdi. Ancak bordo mavililerin savunma zaafı yine dikkat çekiciydi. Neyse ki Fountas’ın bazukası skoru tayin etti. 

 

Maçın adamı: Trezeguet