Ohh be, dünya varmış!

Bir ilk yarı seyrettik... Micevski'nin frikikten gelen golüyle kahrolduk!.. "Darbe üstüne darbe!.. Ekonomide kriz!.. Siyasette kriz!. Futbolda kriz üstüne kriz!.. Allah için bir damla su, bir nebze moral verecek yok mu şu yangın yüreklere?" diye söylenirken Rüştü çıktı sahneye... Makedonya forvetleri vurdu, o engelledi... Yer gök sanki inledi... "Rüştü!... Panter Rüştü!... Aslan Rüştü!.." Milli Takım oyundan düştü, o kurtardı!... Hem de öyle kritik bir anda, öyle güzel bir kurtarış yaptı ki, moralman çökmüş, futbol olarak bitmiş bir takımı ateşledi... O kurtarışla birlikte, karşımızda küheylan kesilen Makedonya'nın dengesi bozulup, soluğu kesildi, oyundan düştü... Hatalar peşpeşe geldi rakibimizden... Önce kendi kalesine atılan gol... Sonra savunma dengesi bozuldu... Hücumdaki etkinliği azaldı... Oysa, Çin işkecesi gibi geçen ilk yarıda sağıma soluma çimdik atıp, "Acaba kâbus mu görüyorum" diye söylendiğimi hatırlayıp, tehlikenin geçtiğine sevindim... Ama, gözümün önünde hâlâ o karanlık tablo! O kadar yavaş... O kadar disiplinsiz... O kadar isteksiz ve kimliksiz oynayan topluluk, acaba benim Milli Takımım mıydı?  Neyse, kâbus da olsa gerçek de olsa geçti... Fırsatlar bir bir uçup gitmekten ve yarım asırlık Dünya Kupası hayâli, kâbus olmaktan kurtuldu... Maç bittiğinde "Ohh, dünya varmış!" dedik ama... Bir de ilk yarıyı düşünün ve aynı sıkıntıyı Haziran'a taşımayın!