2007'nin geri kalanı

Türkiye'de gündem, yarından itibaren politikaya odaklanacak. Bu yazımız, sohbet mahiyetindeki son makalemizdir. Artık cumhurbaşkanı adayımız, partilerin oy kapasiteleri, Irak'a karşı tutumumuz gibi konuların içinde düşüncelerimizi sunmaya çalışacağız. Sayın Tayyip Erdoğan'ın göstereceği aday cumhurbaşkanıdır. Kendisi olsun, başka bir AK Parti milletvekili olsun, yüce Meclis'çe seçilecektir. Meclis aritmetiği ortadadır. Bundan dolayı, adayın şahsiyeti üzerinde çok yoğun fikir teatileri, bütün politikayı, bütün medyayı meşgul edecek. Sonra maaşallah (veya maazallah) bir düzine parti ile seçime gireceğiz. Eşyanın tabiatı değişmediği takdirde, AK Parti'nin 1. çıkacağı bir seçim... Türkiye'nin istikbali belirecektir. Yeni bir cumhurbaşkanı, yeni bir hükûmet... Dış politikada Türkiye de, tıpkı stratejik müttefikimiz Amerika gibi, Irak'a odaklandı. Ankara'nın Tahran ve Şam ile teklifsizlik, hattâ lâubalilik derecesinde yakınlaşmasına Washington'ın sinsi ve açık tepkilerini göreceğiz. En çok bizim oluşmasına çalıştığımız Irak'a Komşu Devletler Konferansı'na hayal kırıklığı ile başlıyoruz. İstanbul yerine Mısır, beklemediğimiz bir münasebetsizlikti. İran bile telâşlandı. Türkiye'den fazla Araplar'dan çekindiği anlaşıldı. İran'ın bu telâşı Washington'da bizim sicilimize düşüldü. Sözüm ona Irak hükûmetinin bizi sevmediği, bize güvenmediği âşikâr oldu. Halbuki Irak'ın birliği politikasının şampiyonu idik. Mısır, Araplar'ın işinin kendisinden sorulacağını kanıtladı. Mısır'a yılda 9 milyar dolar ödeyen Amerika da sanıyorum Başkan Mübârek'i destekledi. Onu kendisine, Erdoğan'dan daha yakın bulduğu ortaya çıktı. Şark'ta, hele Yakın Doğu kesiminde, elini verenin kolunu kurtarması büyük hünere bağlıdır. İşte böylesine atmosferde, 2007'nin ilk üçte birini tamamlıyoruz. Yılın geriye kalan üçte ikisinde Türkiye'mizde politika, çok hararetli geçecektir. Kötü gelişmeler olmasın, gene baş aşağı gitmeyelim de, bünyemiz, sürprizleri karşılayacak güçtedir...