Felâketler ülkesi

Irak tam bir felâketler ülkesi hâline geldi. 695 ölü verilen köprü faciası, tabloyu tamamladı. İnanılması zor Kerbelâ vak'asında 680 yılında Peygamberimiz'in torunları kılıçtan geçirilmişti. Gene Irak topraklarında, bu defa Bağdad'da, 1958'de tekrar Hâşimîler boğazlandı. O tarihten bu yana 47 yıl geçti. Irak huzur ve sükûn bulmadı. Bir an bile bahtiyarlığa, mutluluğa kavuşamadı. En kanlı diktatörlerin pençesinde kaldı. İran'dan toprak kopararak Arap âleminde askerî üstünlüğünü kanıtlamak isteyen Saddam, 8 yıllık büyük bir savaşı başlattı. Sonra komşusu Kuveyt'i yağmaladı. Amerika'ya zil çalarak davetiye çıkardı. Şimdi anayasa mücadelesi içindedir. Babayasa çıkarsalar kâr etmez, Irak'ın onulmaz yarasına çare olmaz. Anayasayı Başkan Bush dışında kimse beğenmedi. Kimse ciddiyetle demokrasiye adım atıldığı yolunda edebiyata kalkışmadı. Bilmiyoruz, kimse de bilmiyor ama, belki Amerika'nın planı, ülkeyi uzun yıllar sürecek bir iç savaşa boğmaktır. Şimdi Kürtler -bizim 1 Mart desteğimiz sayesinde- devletleştiler. Ama coğrafyamızda ikinci bir İsrail muamelesi görmeleri ihtimali hiç de zayıf değildir. Petrolünü elde ettiğine kanaat getiren Amerika, hoşça kalın deyip gidecektir. Araplar, kendi coğrafyalarından kopmuş saydıkları Kürdistan'a tavır alacaklardır. İran da öyle. Türkiye'nin tavrı ağırlıklı olacak, noktayı koyacaktır. Velhâsıl Orta Doğu daha çok sürprizler sergileyecektir. Mutlaka petrolünü alacak olan Amerika, İsrail'i güçlendirecektir. Teröriste, işine geldiği gibi kullandıktan sonra, sinek muamelesi yapacaktır. En korkuncu, Irak'ta olup bitenlerin, yağ lekesi gibi, komşularına da yayılıp saha genişletmesidir. Hiç de küçük ihtimal değildir. Coğrafyanın kuzeyinde en stratejik yerde bulunan Türkiye, bu şartlar içinde, bir ay sonra Brüksel'de masaya oturmaya hazırlanıyor. Şu anda 25 AB devletinin dışişleri bakanları Londra'da toplanıp Türkiye'yi konuşuyorlar. Abdullah Gül de katılıyor. İmtiyazlı ortaklık teklifindeki şerefsizliği paylaşmayacağımızı söylemiştir.