Her şeyin başı Edep

“Dün gece rüyada göklere değdi başım,
kapındaki uşaklar enseme bastı sandım.”

Mevlâna Halid hazretlerinin Peygamberimize yakarışından bir beyit bu. 
“Rüyamda o kadar göklere yükseldim ki, az kalsın omuzlarım sizin hizmetçilerinizin ayağına değecekti” buyuruyor. 
Yani sizin hizmetçileriniz bile göklerin çok çok üzerindedir diyor.
1678 senesinde hacca gitmek ve sevgisiyle yanıp tutuştuğu Peygamber Efendimizin makam-ı şerîfine yüz sürmek için Sultan 4. Mehmet’ten izin alan şair Nâbî, Osmanlı devlet ricalinden hac kafilesi ile yola çıktı. Medine’ye yaklaştıkları bir gece, şehre girmeden önce konakladıkları yerde, kafiledeki bir devlet büyüğünün ayaklarını Ravza-i Mutahhara’ya doğru uzatarak uyuduğunu gören Nâbî, üzülüp o anda o yetkiliyi uyandıracak bir ses tonuyla şu naatı söyledi:
“Sakın terki edepten, 
kûy-i mahbûb-i Hudâ’dır bu,
Nazar-gâh-ı ilâhîdir, 
Makam-ı Mustafa’dır bu…”
Yani “Terbiyeni terk etmekten sakın. Çünkü burası Allahü teâlânın sevgilisi olan Peygamber Efendimizin bulunduğu yerdir. Bu yer Allah’ın nazar evi, Resûlullah’ın makamıdır.”
***
Bu hac mevsiminde bir kere daha gördük ki, bütün âlimlerin ve Osmanlının edeple üzerine titrediği o mübarek beldeler, Medine ve Mekke, artık inşaatların gölgesi altında...
Ev sahipleri edebi çoktan terk etmiş, dünyanın en mübarek yerlerinde değil de, paranın sıvandığı sıradan ve sonradan görme bir şehrin kaba ve anlayışsız sakini gibiler. 
Sosyal medyada bir kadın kullanıcının tweet’i problemi özetliyordu aslında:
“Şeytana atılan taşların nereye gittiğini hep merak ederdim. Meğer kendilerine bina yapmışlar!”

Kolay bulmanız için Kâbe'yi işaretledik