İlhami Fındıkçı

Bir önceki yazımızda tüm çalışanların avcı, savaşçı veya destekçi olduklarını belirtmiş ve avcılardan söz etmiştik. Avcıların kurumlarda genellikle pazarlama, ar-ge, bütçe, bilgi sistem gibi bölümlerde çalışan, bağımsız hareket etmeyi, gelecekle uğraşmayı, önde ve belirleyici olmayı tercih ettiklerini, tam donanımlı ama insan ilişkilerinde yeterince başarılı olmayabildiklerini vurgulamıştık.

Tüm çalışanlar, avcı, savaşçı veya destekçidirler. İş ve statü ne olursa olsun bu rollerden birisini benimsiyoruz. En düşük düzeyli görevliden patrona kadar herkes avcı olabilir. Acaba biz iş ortamında hangi gruba giriyoruz? Bu hafta avcılardan söz edelim:

Acaba hiç düşündünüz mü insanlar iş tercih ederken nasıl davranıyorlar? İkinci sorumuz, işyerleri eleman seçerken neye göre hareket ediyorlar? Birbirine karşıt gibi görünen bu iki sorunun ortak bir cevabı var: Çalışan da işyeri de mutlu, verimli ve başarılı olmayı arzu eder. O halde bir kişinin yaptığı işte mutlu, verimli ve sonunda da başarılı olması için temel şart nedir?

Oyuncağı ile oynayan çocuklar, gereken birleştirmeyi yapamayınca en yakınındaki annesi veya babasından yardım isterler. İyi tarif edememiş olabilirler ama bir katkıya ihtiyaçları olduğu açıktır.

Geçen yazımızda liderin temel özelliklerini paylaşmaya çalıştık. Beklediğimizin üzerinde ilginç yorum ve değerlendirmeler aldık. Bu ilgi üzerine bu hafta da liderlik üzerine konuşalım istedik. İdeal bir lider tanımlanırken en çok sıkıntı duyulan konulardan biri hiç kuşkusuz olumsuz lider örnekleridir.

Belki de liderlikle ilgili yüzlerce bilgi ve beceriyi okudunuz, duydunuz, yaşadınız. Birini de birlikte paylaşalım isterseniz. Paylaşalım çünkü liderlik zor iş. Bu zorluğu liderin kim olduğuna ve günlük pratik davranışlarına bakarak anlayabiliriz.

Bu hafta, katıldığımız iki toplantıyı paylaşmak istiyoruz sizlerle. Birincisi, tekstil yan sanayiinde dünya devi firmalardan birisi olan Japon kökenli YKK firmasının Türkiye Genel Müdürü'nün değişimi nedeniyle yapılan toplantı.

Eski Yunan'da ünlü bir heykeltıraş öyle güzel eserler yaparmış ki, heykellerini almak için dünyanın dört bir yanından insanlar gelirmiş. Eserleri hemen her sarayda prestij unsuru sayılırmış.

Şifreli başlıkları ben de pek sevmem aslında. Onun için yazının sonunu beklemeden 3 A'yı hangi anlamda kullandığımızı hemen arzedelim: Kişisel ahlak, aile ahlakı, iş ahlakı. Bugün sizlere bu üç ahlakın özellikle iş başarısı ile ilişkisinden söz etmek istiyoruz. Yoksa kendi başına ahlak konusu köşemizin hacmini aşar derinliktedir.

Yeni bir yılın yaklaşması nedeniyle biraz planlı olmaktan söz etmek istiyoruz. Kabul etmeliyiz ki kişi, kurum ve toplum olarak planlı olmayı pek sevmiyoruz veya beceremiyoruz. Nedendir bilinmez ama kâğıt kalemle birlikte olmayı TV'ye tercih edemiyoruz. Yani geleceğimizi düşünmek yerine, çerçevesi ve yönü belirlenmiş eğlencelerle, bize ait olmayan hayatlarla, bizim olmayan hedefler ve ihtiraslarla zaman öldürüyoruz çoğunlukla.

Daha önceki bir yazımızda da arz etmiştim; köyde doğup 8 yaşına kadar oradaki hayatı yaşadık. Dağ köyünde doğa ile iç içe yaşamanın çeşitli güzellikleri yanında kimi zorlukları da vardı elbet. Bugün dikkatinize sunmak istediğimiz ise özellikle köydeki insan ilişkileri.

Bir sohbetimiz sırasında alanında başarılı bir iş adamımız şunu sordu: "Acaba çalışanların patron olarak bizden beklentileri nelerdir?" Biz de hemen bu konuyla ilgili henüz bitmiş bir çalışmamızı özetledik. Sizinle de paylaşmak istiyoruz.

Hani zamanı geldiğinde içimizi kuşatan güneş gider de yerini karanlığa bırakır... İçinde birçok gizemleri barındıran karanlık! Evet güneşte de tehlikeler yaşarız elbet, ama karanlığın belirsizliği bizi ürpertir, hakimiyetimizi azaltır, davranışlarımızı yavaşlatır, daha bir içimize çeker bizi.