Olmuş olan, olacaktı...

Defalarca okuduğum ve tekrar tekrar yazdığım bir cümlenin manası birdenbire beliriverdi zihnimde: Olmuş olan, olacak olandı!..

Yani her ne olmuş ise az önce ve hatta bütün ömür boyunca; işte o...

..zaten olması gereken şeydi.

Ve aslında, işte o olan şeydi, beni "bu ben" yapan ve "bu" beni buraya getiren...

Işıldadım sanki aniden!

Bedenimde hissettiğim kronik yorgunluk, gönlümde ince ince batan kırıklar, zihnimi meşgul edip duran öfkeler, yüzümde var bildiğim başarısızlık karaları ve daha neleer neler hep bu parantez içindeydiler.

Veya, varsa vardılar...

Yahut ben; bu "var"larla birlikte "ben"dim!..

*

Hiçbir ineğin bembeyaz olmak gibi bir derdi yoktu ama her inek bir inek olarak doğmuştu ve mükemmel bir yaratıktı...

Ben, bütün alacalarımla birlikte bendim.

Ben bütün alacalarımla birlikte yürüyecektim. Ve ben, ancak bütün alacalarımı; kendi gelişimim ve yolculuğumun parçası olarak kabul ettiğim sürece büyüyecektim...

Işıldadım sanki birdenbire.

Çünkü, defalarca okuduğum, tekrar tekrar anlattığım ve çok kereler yazdığım bir cümle, karanlıkta kayıveren bir yıldız gibi parladı önümde. Aydınlattı bir şeyleri ve silinip gitti.

Evet, elbette buydu işte beklediğim mesaj: Olmuş olan, olacak olandı!..

§

Her ne idiyse bugüne kadar, yaşanmış; işte o, artık geri dönüşü olmayandı.

Ve ayrıca, yaşanmış olanlardan her biri bir ayrı adım ve birer merdiven basamağıydı. Geri dönüş yoktu fakat tercih elimizdeydi. Çünkü her basamaktan sonra iki ayrı basamak... Yürüdüğümüz her yolun sonunda ise bir ayırım vardı. Biz sürekli tercihimizi kullanacaktık; sağa yahut sola, aşağı veya yukarıya...

Olan şeylerin üzerinde irademizin rengi bulaşıktır. Fakat olmuş olanlar, başka bir hanededirler artık. Öyleyse tecrübeleri zihnimize not edip, olmuşların ağırlığını da sırtımızdan indireceğiz. Affedeceğiz, rıza göstereceğiz, durmadan yolumuzda gideceğiz.

Bizim de sınavımız, budur.

Ve zaten dünya da, hayat da budur!