Murat Başaran

Bir sinema filmini hangi kriterlere göre değerlendirebiliriz? Çok zor soru... İlk göze çarpan tezat, eleştirmenlerin beğenisi ile, seyircinin beğenisi arasındaki derin farklar...

Hayvanlara karşı hiçbir zaman aşırı bir sevgim olmamıştı. Hatta bir çay bahçesinde otururken, masanın etrafında bir kedi dolaşsa huzursuz olacak kadar mesafeliydim.

Hoca Sadi Şirazi ne güzel demiş: "İnsan bir damla kan ve bin endişe..." diye... Eşimle beraber Paşabahçe'de, semtin adıyla maruf mağazada bakınırken, kulağımıza bir cümle çalındı: "Özal ölmüş..." Kalakaldık...

İki yarım kalmış üniversite macerası sebebiyle askere geç gittim. Tabii bu arada evli, çocuklu ve işi olan birisi olarak yurt dışından dövizli askerlik yapmak veya bedelli çıkar ümidiyle zaman kazanmak için çeşitli yasal atraksiyonlar da yaptım. Fakat nasip değilmiş...

Yazarın en önemli endişelerinden biri "tekrar"a düşmektir... Ve fakat konu "aşk" ise, nasıl tekrara düşülebilir ki?

Eğitim sistemini anlamıyorum. Çocukları neden okula gönderiyoruz, bazen bunu bile düşünüyorum. Sabah 7'de başlayan ve akşam 5'te eve varışıyla biten "okul" macerasının eve yansıyan "ödev" kısmının ne işe yaradığı, çocuğa ne kazandırdığı, aileye neler kaybettirdiği konusunda uzmanlar ne düşünüyor acaba?

Elbette inançlarım ve dünyaya bakış açım çerçevesinde benim de diğerlerinden daha çok beğendiğim siyasi liderler, siyasetçiler ve partiler var.

Kötü bir film seyretmekten daha kötü olan şey, o filme birtakım beklentilerle gitmektir...

Türkiye'nin önündeki en büyük engellerden biri "Kürt Meselesi"... Böyle bir mesele gerçekten var mı yok mu, tartışılır... Ekonomik anlamda bakarsak, Türkiye'nin birçok bölgesinde Doğu ve Güneydoğu'daki geri kalmışlığı yaşayan birçok il, ilçe ve köy var...

Hayatımızı genellikle "öncelikler" sıralamasındaki yanlışlarımız sebebiyle çekilmez hale getiririz. Çünkü "elzem" olanla, "arzu ettiklerimiz" ve "imkânlarımız" arasında derin çelişkiler vardır çoğu zaman... Ve saçmalarız...

Bundan yirmi yıl önce ilk otomobilimi almaya heveslendiğimde, her orta direk vatandaş gibi benim de kaynaklarım kıt, hevesim kaynaklarımdan büyüktü.

Time Dergisi Başbakanımız Recep Tayyib Erdoğan'ın "Orta Doğu üzerinde bir dev gibi yükseldiğini" belirtiyor ve gittiği yerlerde adeta "rock yıldızı" gibi coşkuyla karşılandığını ifade ediyor.

Çok uzaktayım şimdi... Oyun bitti. O telaşlı ve heyecanlı kalabalık... Sonra sahnedeki macera... Bitti... Salon boşaldı. Işıklar söndü. Herkes gitti. Ben buradayım. Ve burası çok uzak...

İki satırı bir araya getirmek... Veya çıkıp iki cümle okkalı laf etmek kolay değil... Ve fakat yazılanın ve söylenenin işe yaraması yani tesir etmesi için küçük ve basit ve temel bir şart var: Samimiyet...

Bir at hırsızı, oğluna hayıflanıyormuş: "Şu beyaz atın üstündeki adam var ya... Onun tam 40 atını çaldım... Ama o hâlâ atın üstünde ben yayayım..."

Kanuni Sultan Süleyman Han bir gün Yahya Efendi Hazretlerine sorar: -Osmanoğulları'nın akıbeti ne olur? Cevap çok kısa ve şaşırtıcıdır. -Neme gerek!

Eğer, Kanuni Sultan Süleyman'ın Fransuva'ya mektubundaki cihanşümul üslup seni heyecanlandırmıyorsa, elbette "Ne işimiz var bizim Libya'da, Somali'de..." dersin...

İstanbul, tarihinin en karanlık günlerini yaşıyordu. Aşkın, sanatın, medeniyetin beşiği olan bu kutlu şehir, şimdi bir ihanete şahitlik ediyor ve kendisini İslam'la şereflendiren Fatih'in torunlarının gözyaşlarına eşlik ediyordu...

İşimiz gitmek... Hangi yolda nasıl gittiğimizi yıldızlar bilir... Ama durduğumuzu zannettiğimiz zaman da gideriz...

Sultan 1. Mahmud, dışarı çıkacağını irade buyurdu ve hazırlık yapılmasını, Mimar Ahmet Ağa'nın da bu gezintide bulunmasını emretti.