Herkes hizayaaa!

Hayatımızı genellikle "öncelikler" sıralamasındaki yanlışlarımız sebebiyle çekilmez hale getiririz. Çünkü "elzem" olanla, "arzu ettiklerimiz" ve "imkânlarımız" arasında derin çelişkiler vardır çoğu zaman... Ve saçmalarız... Bu ülkeler için de geçerli... Geçenlerde eşimin dedesinin bir gençlik fotoğrafını gördüm. Gencecik, filinta gibi ve üniforma içinde... -Askerlik fotoğrafı mı? Yedek subay mıydı? gibi sorular mırıldanırken, kayınpederim, "Yoo. Okul fotoğrafı... PTT Okulu..." diye izah getirdi... Sonra kendisinin de Meslek Lisesinde üniforma giydiklerinden, şapkasız olanların okula alınmadığından bahsetti. Aslında yabancı olmadığım bu totaliter zihniyetin çok farklı ve çok saçma bir örneğiyle karşı karşıya kalmak içimi sızlattı... Sonra hemen yaz tatili boyunca saçını özenle uzatan küçük oğlumun, okulun ikinci- üçüncü gününde "Aman kimseden azar işitmeden kestirelim" hassasiyetini düşündüm. Gerçekten öyle bir öğretmen tipi var hafızalarımızda... Gözleri fıldır fıldır koridorlarda "arıza" ararlar... Uzun saç, gürültü, koşturmaca filan... Nihayetinde "İçeri girmek yasaktır.", "Görevlisinden başkası kullanamaz", "Sifonu çekiniz" gibi yatay A4'lere büyük bir zevkle çıkış alınan ikaz kağıtları gibi aculluklar da aynı zavallı zihniyetin ürünüdür. Çünkü insanlar sifonu çeker. İnsan olmayanların da okuma yazması yoktur. Kısa saçın da aklı, zekâyı, dikkati arttırdığına dair elimizde hiçbir ilmi veri yok. Keza üniformanın... Tek tip elbisenin "düzen" veya "estetik" sağladığına dair de... Ama olsun... Önemli olan "hizaya sokmaktır"... Önemli olan "ibrikçilerin" aradan sıyrılmasıdır... Allah'tan dedemizin bol bol fotoğrafı var... Yoksa bilgisayar marifetiyle "sivilleştirirdik"... Nerelerden geldiğimizi unutmamak lazım... Ve gidilecek çok yolumuz olduğunu da... O zaman "öncelikler" sıralamasında mantıklı davranırız. Çocukların kafaları da saçları da rahat eder... Çocuklar; geleceğimiz yani...