Ragıp Karadayı

"Yine o kız! Hem de köprüden geçecek… Ben ondan önce geçmeliyim! Ayağımı çabuk tutayım!" diyen Ali, telaşlandı.

Şükriye Anne, yarı kalmış işini aceleyle toparlayıp iyice oğluna yoğunlaştı. Ağzındaki baklayı çıkarmasını istiyordu.

Çantasını sırtına alan diğer çocuklar da ayrı ayrı evlerinin yoluna koyuldu, herkesin başı önde mahcuptu.

Ali, iyice afallamıştı. Bir şey diyecekti ama sanki dili tutulmuş, konuşmayı unutmuştu, kem küm etti, kekeledi...

Dinleyen çocukların neredeyse tamamı çok öfkelenmişti ama ne diyeceklerini bilememenin tutukluluğu vardı.

Ali el, kol hareketleri yaparak sesini bir aktör gibi bir alçaltıp bir yükselterek hararetle konuşmaya devam ediyordu...

Ali, heyecandan mı ne alnında biriken terleri sildi tekrardan. Sanki cephede o hadiseyi seyrediyor gibiydi.

Sessiz, kendi hâline çalışmasının sebebi, milletin dedikoduları ile uğraşmamak, iyice derslerine odaklanmak içindi.

Adına münasip olacaktı kötülerle, kötülüklerle mücadele etmede yılmayacaktı Yılmaz!..

​Şimdi bu odada tek başına hep düşünüyordu Yılmaz: “Bu yardımı yapana ben ne yapmalıyım?..”

Yılmaz’ın mektepte, mahalle aralarında geçen günleri; aynı sıradanlıkta sayılırdı.

Nuri öğretmenin odasından çıkarken Yılmaz, traktör çarpmış gibi yamulmuştu. Hiç tahmin etmediği şeyler duymuştu!

Nuri öğretmen, eşyalarını toplamak için masasına döndüğünde Yılmaz’a verilmek üzere bırakılan paralara takıldı gözleri.

Kendini bildi bileli hep maksadı doğrultusunda gitmişti ama bu iş hiç de kolay olmuyordu...

Bir çocuk karşısında bir muallimin bu kadar yenik kalması hiç olacak şey değildi. Son bir hamleyle kuvvetini topladı...

Allah Allah! Kime sorsan; "doktor, hâkim, futbolcu, artist olmak istiyorum" diyor, sen ise... Hakikaten farklı bir talep!

Nuri Öğretmen, bu kadar ince düşünceli, cömert talebesine ne deseydi? Elini şakaklarına koyup yine derinlere daldı.

"Hayrola Aliciğim! Herkes, zil çalar çalmaz fırladı, sen hâlâ yerinde sayıyorsun!"

Daha nice güzel his ve duygularla derslerine keyifle başlamış, arkadaşlarına da pek yardım etmişti Ali.

"Cenab-ı Allah, bizi öyle farklı farklı yaratmış. Hırçınımız, sakin tabiatlı olanımız var, zeki olanın yanında, olmayan da…"