Rahim Er

BOP/Büyük Ortadoğu Projesini mes'eleye dair kafa yoranlar hariç hatırlayan var mıdır acaba? İki-üç yıl öncesine kadar dünya sıcak gündemi BOP'tu.

"Komşularımızla sıfır ihtilaf" siyasetini önce şifâhî ve sonra da tatbikî olarak hayata geçirdik. Bu inanılması zor bir hadiseydi. Ancak proje gerçekleşti. Ne var ki bunun bir müze eşyası gibi kapalı camekânda öylece kalması mümkün değildi.

Dergâh ve tarikatler kapatıldığı halde Mevleviliğe dokunulmadı. Aksine alabildiğine himaye gördü. Zira "Mevlevilik" diye sunulan sanki bir sahne sanatıydı ve Mevlana Celaleddîni Rûmî'yle bir alâkası kalmamıştı.

Genel seçimler 6 Kasım 1983'te yapıldı. Turgut Özal'a Başbakanlık mazbatası ise tâ 13 Aralık'ta verildi. Tarih, bir kere daha perende atmaktaydı.

13 Aralık 1983'te Başbakan olan Turgut Özal, 17 Nisan 1993'te vefat etti. Sivil, dindar, demokrat ve barışın mimarı olan bu dahi adam, sanki bu on yıl için yaratılmıştı.

24 Ocak 1979 Ekonomik kararlarıyla Türkiye, kısmen olsun yoksulluktan toparlandı. Kararların sahibi Turgut Özal'dı. Ticari hayat düzlüğe çıkınca asker, darbe yaptı. Ancak elleri mahkûmdu, Turgut Özal amiral Bülend Ulusu kabinesinde ekonomiden sorumlu devlet bakanı oldu.

Merhum Cumhurbaşkanı Turgut Özal'ın ölüm yıldönümündeyiz. Yirmi yıla yakın bir süre geçmiş olduğu halde aramızdan hiç ayrılmamış gibi.

Balyoz, Sarıkız, Ayışığı ve daha başkaları... Ülkemiz, hain teşebbüslerin mantar tarlasına dönmüş. Omuzuna iki yıldız takan, kendinde 'darbeciler darbecisi' pâyesini vehmetmiş. Bu adı geçenler, birkaç yıldır mahkemede.

Tarihin tekerrür etmesinden, bir oyuna daha gelmekten korkmalıyız. İttihad ve Terakki önderleri devleti, hatta padişahtan da saklayarak harbe sürüklerken şüphesiz ki farklı arzularda değillerdi. Ama işte netice.

Kofi Annan, bir kere daha unvanlar aldı. Hem BM adlı pörsümüş teşkilatın ve hem de adı olup ağırlığı olmayan Arap Birliği'nin temsilcisi olmuştu.

Yazılarımızda Urumçi'yle sık karşılaşan bazı okuyucular çok mümkündür ki bunu yadırgıyorlardı. Halbuki bizim medeniyetimiz Endülüs'ten Urumçi'ye, Kırım'dan Yemen'e, Fas'tan Endonezya'ya kadardır.

...Ve imam derste, dediler. Bu söz, 'işte kıyamet koptu!' demeye eştir, cami imamının din dersine girmesini felâket olarak sunmaktalar. Bu sözümona mürekkep yalamış cehli mürekkep sahiplerine nasıl anlatmalı ki olması gereken budur.

Kur'an-ı kerîm ve Siyer-i Nebî... Allah'ın kitabı ve Sevgili Peygamberimizin hayatı.

O anlatılanları hiç unutmadım, ne vakit '12 Eylül' dense, ne zaman Mamak adı geçse içim ezilerek ve hadise zihnimde resmolarak o anlatılan dramatik sahneyi hatırlarım...

En az son ikiyüz yıldır darbe tahakkümü altında kalmıştık. Bilhassa da Sultan Abdülaziz'den bu yana. Ölüm şekli, resmen netlik kazanmamıştır. O dâvâ, bugün de devam ediyor demektir.

CHP partisi kapatıldığı, genel başkanı hapse atıldığı gerekçesiyle 12 Eylül Dâvâsına müdahil olacağını açıklamıştı. Aynı sebepler fazlasıyla MHP için de mevcuttur.

1 Nisan Pazar günü İstanbul'dan, tarihe bir yaprak daha düştü. 'Suriye Halkının Dostları Grubu' burada toplandı. Platformda 82 devlet yer alıyor.

Beşar Esad, fütursuzca kan dökmeye devam etmekte. Kofi Annan kendisine gönderildi. Barış planını önce kabul etmedi. Seul'de NGZ devam ederken zirveyi şaşırtmak maksadıyla olsa gerek bu defa kabul ettiğini açıkladı. Ancak bu bir oyalama taktiğiydi.

Nisan ve yağmur, iki kardeş, iki renkli, iki ümit dolu kelime. 'İmam-ı Rabbanî' unvanlı ulu rehber Ahmed Farukî Serhendî Hazretleri, mektuplarında bir güzelliği, bir bereketi, bir şükrü dile getirirken 'nisan yağmuru gibi' teşbihini sıkça kullanırlar.

BM eski genel sekreteri Kofi Annan, Suriye barışı için iki hafta evvel devreye girdi. İki sıfatı birden deruhte etmişti. BM ve Arap Birliği Temsilciliği. Annan, önce Şam'a giderek Beşar Esad'la görüştü. Sonra Moskova ve Pekin'e uçtu.