Ünal Bolat

“Kendilerinden bu kadar iyilik gördüğümüz insanlara böyle bir şey yapılmasına razı olamam...”

Yaz bitti okul ve yurt açıldı. Fakat o çocuğu göremiyordum. Onun yurttan atıldığını öğrendim!..

"Neden?.. Benden ne istedin?!. Kendi dünyamda acı ve ızdıraplarla yaşayıp gidiyordum..."

Biz çoluk çocuk oraya geldiğimizde balcı bize döndü “Ya evladım nerede kaldınız siz” dedi!..

Şaşırmıştım!.. Oğlu bana “namaz kılmayacaksın” diye silah çekiyor, babası ise namaz kılıyordu!..

Yarıyıl tatili gelmişti. Ben de evraklarımı doldurup memlekete gitmek için yola çıktım...”

“Kaldık silah çeken öğretmenle ikimiz. O da hastalandı. Yataktan kalkamıyordu!..”

Arkadaşa "nereye gittiler” dedim, "bilmiyorum dışarı çıktılar" dedi. Biraz sonra yedi sekiz köylü göründü...

“14 Kasım sabahı kalktım. Köylüleri sordum, köyden bir traktörün geldiğini söylediler...”

Akşam döndüğümde kendi kendime "Yarın Mustafa Amca’yı ziyaret edeyim” diye düşündüm...

“Hiç tanımadığım bir kimse. Apartmanın beşinci katı filan... Acaba gitsem mi gitmesem mi?”

“Kız kardeşime kızacaktım kızmasına ama vicdanım el vermiyordu. Çünkü doğruyu söylüyordu...”

“Annem okutmasa bile bir mesleğe çırak olarak verseydi de meslek sahibi olsaydım keşke!..”

“Biz özgür olmayı, sigara içerek çay söyleyip masada iskambil çevirmekte zannediyorduk...”

“Hiçbir konuda beni anlayacak, hiçbir konuda benim de derdimi anlatacak kimsem yok!..”

“Merhum babam Van müftüsü iken Gevaş halkıyla çok alakadar olur, işlerini hallederdi...”

Gaziantep'e hareket ettik. Bir yol ayrımında nur yüzlü biri "Maraş'a gideceğim, ancak param yok" dedi...

“Bir de senin akraban olur. Sen ona benden daha yakınsın. Aranızda kan bağı var, dedim...”

“Annemi öpüp kokluyor, kulağına onun iyi olacağını söylüyordum. Ellerini öpüyor sarılıyor ağlıyordum...”

“Kahrın da hoş lütfun da hoş... Hikmetinden sual olunmaz… Sen imdat diyenlerin imdadına yetişirsin ya Rabbi...”