Ünal Bolat

“Bir de senin akraban olur. Sen ona benden daha yakınsın. Aranızda kan bağı var, dedim...”

“Annemi öpüp kokluyor, kulağına onun iyi olacağını söylüyordum. Ellerini öpüyor sarılıyor ağlıyordum...”

“Kahrın da hoş lütfun da hoş... Hikmetinden sual olunmaz… Sen imdat diyenlerin imdadına yetişirsin ya Rabbi...”

“Yağan şu rahmetinin hürmetine mazlumlara yardım eyle. Hatalarımızın bedelini evlatlarımızla ödetme Rabbim.”

“Rabbim anacığının dualarını kabul etmiş makine mühendisliğini kazanmıştı... Gurbette okuyacaktı...”

“Kardeşim, çok mahzun, çok mütevazı, bir o kadar da Rabbine boyun eğen itaat eden bir kuldu...”

“Sabahın ilk ışıklarıyla uyandım ki, serin rüzgârla beraber yağmur damlaları ahenkle cama vuruyor...”

“O gün, annesinden biraz fazla harçlık isteyip annesi de vermeyince onu darbetmiş ve hırpalamış!..”

“Benim bir tane oğlum var ne zaman olursa olsun ne isterse hemen yerine getirilecek” diyordu.

“Bazı gazetelerin iç sayfalarında kimsenin pek dikkatini çekmeyen önemsiz gibi görünen haberler olur...”

Müdür bey küplere binmişti. “Ben sana yollamayacaksın demedim mi?” diye çıkıştı!..

“O yıllar bir başka güzel yıllardı… Bir yaz günü İstanbul’dan memleketimize sılairahim için yollardaydık...”

“Veteriner, ahırda hayvanları kontrol ettikten sonra babama, acıktığını söylemiş. Annem hemen sofra hazırladı.”

“Buradan kitap ve takvim gönderen yardım eden kardeşlerime ve ağabeylerime ithaf ediyorum...”

“Kıymetli kardeşlerim yorumu size bırakıyorum. Yılbaşında takvim yardımı edenlere de arz olunur...”

“Bazı şeyleri anlatmak olmaz, yaşamak lazım. Bunun için kendimi çok şanslı hissediyorum...”

“Adaletle, avukatla, hâkimle, savcıyla hiç işimiz olmadığı için, cevap veremedik bu soruya...”

Sanki o çocuğu o sakat hâle ana babası getirmiştir de hastanenin hiçbir sorumluluğu yoktur!..

On ay sonra, dünya güzeli kızları “anne” demeye, mamasını kendi yemeye, yürüteçle yürümeye başlamıştır...

Hanıma dedim ki: “Biz de şimdi ya İstanbul’ da, ya da Ankara’da olmalıydık. Olmalıyız...”