Ünal Bolat

"Doktor bey halimize binlerce şükür. Somali'de insanlar açlıktan ölüyor... Biz onlara göre ne kadar şanslıyız değil mi? Çöp toplayan birinden hiç umulmadık bir üslup..."

"Bir yandan ağlıyor bir yandan halıyı bol suyla yıkıyordum. Ahi Evran Camii'ne şöyle bir baktım. ‘Geleceğim' dedim: Hele şu halıyı temizleyeyim hele bir yarın olsun..."

"Gündeme bile getirilmez böyle ufak şeyler. Olayla ilgili ne bir rapor... Göreve çıkarken ne bir görevlendirme yazısı... Olaydan sonra da ne bir belge elimize almıştık..."

"Arkadaşlar geldi. Yüzbaşımız kısa bir inceleme yaptı. Bana 8 asker bırakıp diğerlerini aldı ve gitti. Biz ne yapacağız? Hareket edemez durumdaki zırhlı aracımızı bekleyeceğiz..."

"Kısa zamanda Milli Karakoluna ulaştık. Ayhan Başçavuş, 8-10 askerle yaya olarak çıkmış, peşlerinden biz de araçlarla devam ettik. Bir haftadır yağmur toprağı suya doyurmuştu..."

"Çok da zayıflamıştım... Babam görse pek çok üzülürdü ama ben sabrediyordum... Her şeye rağmen eşimi çok ama çok seviyordum. O bana çok büyük nimetti..."

"O utanmaz adam hâlâ hayatta "adamım" diye geziyor. ‘Allah'tan korkmaz, kuldan utanmaz' sözünü boşuna söylememişler ya..."

Gecenin geç vaktine kadar merakla beklediğim kocam Antalya'dan bir arsa aldığını söyleyip sevindirmiş, ama "parasını nasıl ödedin?" dediğimde bütün hayallerim bir anda tuz buz olmuştu. Verdiği cevap kabul edilemezdi.

"Ama mesele neydi hâlâ onu merak ediyordum. Apartmanda herkes uykuya çekildiği için bir gölge gibi süzülmüştü. Kapıyı açtım. Göz göze geldik. Adımını içeri atar atmaz sordum"

"Senin ne işin var burada? Senin yerin bizim yanımız. Böyle söyleyerek elimden tuttular. Sanki bir pamuk çuvalı gibi tek hareketle beni kaldırıp yanlarına oturttular. O anda uyandım."

"Yani, kız başıma nasıl dağıtabilirdim? Evden zaten yalnız çıkmamaya çalışırım. Annem de zaten dışarı pek çıkmaz. Üç aylar yaklaşıyordu. Bir gün kıymetli bir ablama mail yazmıştım."

"24 Eylül rahmetli babamın vefatının birinci seneyi devriyesi. Allah cümlenin sevdiklerine hayırlı uzun ömür versin. Babasını ya da annesini kaybeden, yaşadığımız duyguyu anlar."

"Elimde hanımın özene bezene hazırladığı minik valizim yüreğimde heyecanın zirvesi yola çıktım. Nefsim bulutlara çıkacağı dakikaların heyecanıyla zevkten dört köşeydi."

"Ertesi sabah baktım, zavallı kadıncağız elbiselerimi bir güzel ütülemiş, valizimi falan hazırlamıştı... Dedim ki kendi kendime: "Yazık sana be!.. Şu kadına bu ihanet yapılır mı be?"

"Hem nasıl bir yanlışlık... Bak dinle şimdi... Hani şu benim avukat hanım vardı ya. Hani şu sponsor firmayla davalık olduğum konu üzerine benim avukatlığımı üstlenen hanım."

"Doğrusu, benim bildiğim. Namaz için camiye gideceksin. Şadırvanda abdestini alacaksın. Namaz sonrası tesbihini çekeceksin. Dua falan derken haliyle hayli vakit almaz mı?"

"O esnada birinci kasadaki alış verişini bitirmiş olan hanımefendi müşteriyle birlikte yakını olan bir erkek müşteri beni saygısızlıkla suçladı. Siz sıra beklemiyor saygısızlık yapıyorsunuz"

"Biz hep birlikte gülümsedik ama Eşref asteğmen müthiş etkilenmiş olmalı ki, basmıştı kahkahayı... Kahkaha ne kelime... Gülme krizine girmişti bir anda..."

"O böyle söylerken hemen ön tarafta tek kişilik koltukta oturan bir hanımefendi geri döndü. Polemiğe girmeden dedi ki: "Beyefendi, kantaron yağı alıp sürün..."

"Geçmiş gün... Ne kadar tazminat ödediklerini bilmiyorum ama adamcağız oğlunun sigorta şirketinin istediği parayı bulup ödeyebilmek için evini satmak zorunda kalıyor..."