Ünal Bolat

"Hayvan telef olacaktı. Ne etrafta çoban vardı. Ne de ha deyince hayvanın sahiplerini arama imkânımız vardı. Hayvanı oracıkta boğazladım..."

"O benim Birleşmiş Milletlerde bütün dünya ülkelerinin liderlerine meydan okurken, annesinin mevlidinde de Kur'an-ı kerim okuyan Başbakanımdır..."

"Benim abim de emniyet amiri. Onu aramak istedim. Arayamadım. O iki kişi komiser karşısında beni suçlu duruma düşürmeye çalışıyorlardı."

"Ninemin annesi ve babası kimdir, hiç bilmedim. Kendisi de pek bahsetmezdi. Fakat Ahmet Hamdi Akseki diye bir dayısı vardı. 1950 yıllarında Diyanet İşleri Başkanıydı..."

"Şimdi düşünüyorum da, o günkü hayat ve yaşayış tarzımız, sanki günümüzün Kızılderili, Afrika ve Avustralya yerlileri olan Aborjinlerin hayatlarından birer kesit gibi geliyor bana..."

"Senin duvarındaki de benim sana hediye ettiğim takvim bak..." dedi. Baktım, bana "sağol" diyen esnafın duvarında, onun misafiri olan şahsın duvar takvimi asılıydı gerçekten..."

"Babaları Fransa'da sokağa atılmış halde. Bütün servetleri gitmiş durumda... Kocası ise onu bir çocuğuyla bırakıp Fransa'ya gitti..."

"Fransız kadın ölmüş... Yakınları geldi. Kendi usullerine göre cenazeyi alıp götürdü... Yahya Amca artık kirayı tam ödeyecekti. Keşke öyle olsaydı..."

"Bu bir insanlık göreviydi. Ama kesin bir durum var mıydı? İşte onu bilmiyorduk. Bilmeden de Türk komşumuzu böyle hayali bir suçlamayla şikâyet etmek çok yanlış olurdu..."

"Yahya Amcanın Fransız ev sahibi zaten yaşlı bir hanımdı. Kulakları iyi duymazdı. Fazla konuşamazdı. İki aydır iyice rahatsızlanmış. Artık hiç konuşamaz olmuş. Hatta yatalak haldeymiş..."

"Ben tayin olduğum yere çoluk çocuğumla gitmek arzusundayım. Rızıkları varsa benimle birlikte gelirler. Rızkımız yoksa ben de gidemem, siz de gönderemezsiniz!.."

"Peki diyelim ki böyle olamayacak, o vakit ne olacak? Bu evliliği bitiririz... İki çocuğumuza rağmen bitirirsiniz öyle mi? Hiç gözümüzü kırpmadan bitiririz!.."

"Amcam saf adamdı. Hiç yalan nedir bilmezdi... Biraz da korkaktı. Biraz dediysem, yani gölgesinden korkacak falan :) Ne diye alırlar bu garibanları askere bilmem."

"Yüzlerce kez girip çıkmışlığım vardır o çarşıya. Anadolu'dan Kapalıçarşı'yı hiç görmemiş, fabrika işçisi, okumamış o ‘muhterem' hanım tahmin etti, kaç kapısı olduğunu, ben edemedim."

"Eşim çıldıracak neredeyse! Camgöbeğinin bir renk, camgüzelinin pencerelerimizi süsleyen bir çiçek, dilber dudağının bir tatlı çeşidi olduğunu bir hanım nasıl bilmez?"

"Sürekli kendi kendime soruyordum. Mademki ölümden sonrası var, cennet ve cehennem var. Öyleyse niçin bu hayatı kendi kafamıza göre yaşıyoruz?.."

"Devletime yük olmak istemiyorum. Engelleri tamamen kaldırmak ve engelli olup da yaşama sevinci isteyen engellilere de örnek olmak istiyorum. Bana kimse yardımcı olmayacak mı?"

"Annemin sözü geldi hatırıma: ‘Kadın unutmaz' demişti... Sahi ya... Acaba yıllar sonra da olsa dönüp geleceğim günü mü beklemişti Zeliş? Acaba öyle miydi?"

"O benden ne istiyordu? Bir kuru sevgi, bir kuru ilgi... Bana demişti ki bir gün 'yanımda adam mı var odun mu bilmiyorum?..' Öyle zoruma gitti ki anlatamam. Lafa mı üzülecektim, odunluğuma mı?"

"O an içimden ağlamak geldi. Sevinçten mi, mahcubiyetten mi bilemiyorum. Kırk yıl sonra da olsa, beni unutmayan, adımı söyleyen biri vardı bu dünyada. Bu nasıl bir duygu bir bilseniz?.."