Ünal Bolat

"Mal varlığım dediği arazi ve üzerindeki tesisin değeri trilyonlarla ölçülemeyecek kadar koca bir tatil köyüydü... Ve bir can karşısında hiç değeri yoktu!.."

"Denize düşen yılana sarılır, derler. Çaresizlik insana böylesi yollar bile arattırıyor... Eniştem bize çıkışmıştı: ‘Böyle saçma şeylere inanıyorsunuz' diye..."

"Herkes huzur içinde tarla ve hayvanları ile uğraşıyordu. Herkes ‘bir kardeşimin kalbini kırarım' korkusu ile o kadar dikkatliydi ki, öyle misafirperverlerdi ki..."

"Hâlen hayatta olan yüz yaşlarındaki annem, buğday başaklarını havanda döverek, ekmek pişirdiğini ve böylelikle açlığını gidererek işe gidebildiğini hep anlatır..."

"O yıllarda sır gibi sakladığım bir rahatsızlığım vardı. Benden başka annem babam dâhil hiç kimse bilmiyordu. Bu rahatsızlığım en az iki yıl sürdü..."

"Urla'daki akrabaları da göndereceklerini söylemişler. Ancak yetişemeyeceğinden endişelilermiş. Adamcağızın son arzusu bir tabak dereotlu bakla!.."

"Bir gün şirketteydim. Patronların, yazılanları okuduğunda çok kızacaklarını duyar gibiydim... O duygu yoğunluğunda iken telefonum çaldı. Arayan hanımdı..."

"Onu o kadar seviyordum ki yazarken bile şu an hasretinden ağlıyorum. Aslında hepsi sadece merak üzerine olmuştu. Hepsi sadece kötü bir şakaydı!.."

"Dayımın cömertliği, sevgisi, şefkati, koruyuculuğu ile büyüdüm. On yaşından beri ezilerek çalıştığı dükkânda 42 yaşında ancak kısmen de olsa söz sahibiydi..."

"Sıra saçlarımı gaz yağına batırılmış tarakla taramaya geldi. Gaz yağlı tarak saçlarıma işliyordu. Keskin koku, burnumun direğiyle birlikte bitleri de kırıyordu!.."

"Ellerimize tutuşturulan bir haftalık izin belgesi, ağlayan gözlerimde aniden ışık olup parlamıştı. Başımı öne eğdiren bitlere karşı sanki içim ısınmıştı!.."

"Sabah içtiması gibi hepimiz şurup içme sırasına girdik. Şuruplarımızı içtikten sonra lavabo sırası, sonra giyinme sırası ve daha sonra da kahvaltı sırası vardı..."

"Ben de buraya geldiğimde çok ağladım. Ama şimdi döktüğüm o gözyaşları geride kaldı. Hayatımda iz bırakan anılarım oldu ve hâlâ burada o güzellikler içindeyim."

"Cami avlusunda herkes Mevlit Kandili'nin manevi havasıyla coşmuş iken biz de az sonra cami çıkışında Müslümanlara hediye kitap dağıtmanın heyecanı içerisindeydik..."

"O akşam sarhoştum. Ne yalan söyleyeyim hem de zil zurna. Gene de aldım. Eve gittim. Hatırlıyorum kalınca olanı. Birkaç gün sonra okumaya başladım..."

Mevlit Kandili... Yerimiz bir cami avlusu. Üç kişiyiz. Hazırlıklarımız tamam. Güzel yüzlü bir beyefendi yaklaştı yanımıza. Şöyle iyice sokuldu!..

Ben şehit er/asker çocuğuyum. Siirt Pervari Doğan köyünde ikamet etmekteyim. İlahiyat Fakültesi mezunuyum. Ayrıca 2. üniversite olarak Adalet Fakültesi 2. sınıfta okuyorum.

"Kadıncağız ağlamaya başlayınca ben de koyuverdim gözyaşlarımı. Hepimiz aynı candan, aynı kandan insanlar değil miydik? Herkesin gözleri yaşarmıştı..."

"Bir demir doğrama atölyesinin önünden geçtik. Elli metre kadar geçmiştik. Dedik ki: Gel şu demirciye de bir uğrayalım. Belki satış yapar öyle gideriz..."

"Muavinin haşin bakışları altında karşı koltuğa oturdum suçlu gibi. Otobüste ‘tanıdığım var mı?' diye baktım. Parayı bir an önce bulup utançtan kurtulmam lazımdı."