Ünal Bolat

"İzmir'e geldiğimde beş parasızdım... Üç beş kuruş zor bulup gecekondu semtinde tek odalı bir yer kiraladım. Çok üzgün ve moral olarak çok bitkindim..."

"Eğer yaşlılığı izin verse, o duyguyla biz onu zapt edene kadar o inat ve kararlılığıyla kendini, o muhayyel insan için üçüncü katın penceresinden çoktan bırakırdı..."

"Ben oralarda insanlık nedir görmedim... Türkiye'ye gelince fark ettik insan olduğumuzu. Allah'ım dünyada böyle yerler, böyle insanlar da varmış dedik."

"Kim yalvarırsa yalvarsın umurunda değildi askerin. Onlar gelemeyecek kadar yaşlı olanları kafasına bir kurşun sıkıp bırakırken, aileden kimse kimseye sahip çıkamaz haldeydi..."

"Umarız bu sesimizi duyarsınız da bu isteğimize olumlu bir cevap verirsiniz. Derdimiz büyük dedik, derdimiz okumak dedik... Dermanımız olmaya var mısınız?"

"Arı sahibi de yanımıza bindi. Yola koyulduk. Şemdinli'den sonra şimdi ismini hatırlayamadığım bir köye geldik. Öyle bir yola girdik ki bir tarafı dağ, bir tarafı dere..."

"Yavrum on beş gün hastanede yattı. Ama bu dünyada yiyecek ekmeği içecek suyu yokmuş... Bu fani dünyayı tanımadan o zalim insanlardan kurtulup gitti..."

"Yavrum, yarım saat içerisinde erimiş gitmişti. İkimiz de ağlıyorduk. Eşime ‘Çocuğu hastaneye götürelim' diye yalvardım. Ama anasıyla beraber itiraz ettiler..."

"Her şeyini hazırladım. Gerekecek kadar mamasını da biberonuna koydum. Bir anne içgüdüsü ile hiç güvenmediğim insanlara ciğerparemi çaresizce teslim ettim..."

Yarım saat sonra hastanenin kapısındaydık, eşim işlemleri yaptırdıktan sonra beni alıp doğumhaneye götürdüler. Çok gariban haldeydim. Kimse yüzüme bakmıyor, kimse ilgilenmiyordu. Eşim de sanki kaçar gibi kapıdan bırakıp gitmişti.

"Çok acı çekiyordum. Şükür ki, evimiz babamın evine yakındı. Babamla eşim sokağa çıktılar. Yardım getireceklerdi. Benim hastaneye yetişmem lazımdı!.."

"Düşünüyorum da hayatım orada şekillendi. Fizikçi Serdar Beyin gülümsemesi, Matematikçi Ali İhsan Beyin nasihatleri, edebiyatçı babacan Nurettin Bey hâlâ zihnimde..."

"Sizce ne yapmalıyız? Ben dua ediyorum o kişiye. Siz de hem bana hem o kimseye ve bizim gibi olanlara dua edesiniz diye yazıyorum bu mektubu..."

"Hoşbeş ederken gözüm birden karşı karşıya oturduğumuz Maviş Teyzenin sehpasına ilişti. İçim bir hoş oldu. Öyle ki o an kalbim yerinden oynayacak gibiydi!.."

"Gözler masmavi... Emekli bir hemşireymiş... Ne bir kocası olmuş hayatta, ne de bir evlat sahibi... Sırtı ise yalnızlık ve gurbetin yükünü taşımaktan iki büklüm olmuş..."

"Annem bir gün, hatıralarla dolu evimize gitmişti. Ankara'ya... Bir müddet orada hasret giderip gelmesine yakın telefonla bizi aramış döneceğini söylemişti..."

"Çok sevdiğim arkadaşlarımdan biriydi. Hatta en sevdiğim arkadaşım oydu. Bana bir kitap vermişti. Verirken de okuyacağıma dair söz verdirtmişti. ‘Tamam, okurum' dedim..."

"Her işi yolunda gittiği halde takımı maç kaybettiği için moralini bozup asık yüzle dolaşan insanlar var bu ülkede. Allah aşkına bu futbol bunca şeye değer mi?.."

Sabah ezanla gözlerimi açtım. Huzurlu ve dinç bir şekilde kalktım. Abdest namaz, kahvaltı, tıraş vb. derken işe gitmek için dışarı çıktım. Hava çok güzeldi. Haftanın ilk günüydü.

"Ben karnımızı doyurmak için ayrılıp annemin evine döndüm. O ise şimdi beni cezalandırmak ve kaba bir deyişle burnumu sürtmek istiyor!"