Hoşseda

İple çekdiğimiz bayramlarda, hürmetle öpdüğümüz ELLERİNİZİAynı dava üzere, geceleri karda korkarak dağıttığım GAZETELERİBana;

Almanya´dan Necdet Karabulut'un kızı, Mehmet Karabulut'un küçük torunu. Ibrahim Bolater amcanın vasitasıyla Yalova'da sizinle tanışmak nasip oldu.

29.11.2002 tarihinde Türkiye Hastanesinde dünyaya geldiğimde, bana Esra ismini veren, İsim Babam, biricik Enver Abi'me sevgilerle.

Öyle bir insandır ki, eşi bulunmazBizim için dertlere giren AbicimO' nun gibi güzel bir kişi bulunmazHer insanda güzellik gören Abicim.

İki hapishane arasında, Hürriyetimdin…Nefeslendiğimbahçesi,Cennetim…

Sen ki ismiyle müsemmâ, bir münevver, nurlu sîmâ.Hep tebessüm ettin ammâ, içten ağlardın be abi.

2000'li yılların en sıkıntılı günleri. Yanlarında çalışmak, hizmet etmek nasip oldu elhamdülillah.

Yanlarında hizmet ettiğimiz günlerden birisi...Ramazan'ı şerif ayı. Evin salonunda teravih namazı kılıyoruz.

''Hatıra'' dedim ama, benim hiç hatıram yoktur Enver Ağabeylerle...Yani; ''Hoş Seda da'' anlatanların hatıraları gibi yoktur demek istiyorum...Bendeniz de ne yapayım? O hatıraları okurken hayıflanıyorum ama... Sanki anlatanı ben olup da, gözyaşı döküyorum..

Enver Ağabey'im, hakkınızda o kadar güzel anılar duyuyorum ki, bu yüzden kızıyorum kendime, kendi kendime "ben bugüne kadar boş yaşamışım" diyorum.. Sizinle tanışmak, sohbetinize katılmak, elinizi öpmek şerefine nail olamadım ama anılarınızla, bıraktıklarınızla yaşama şerefine nail oldum çok şükür.

1989 yılı Kelkit lisesinin son sınıfında idim.Teneffüse çıktığımızda beyaz bir kartal aracın içerisinde kitaplar dolu iki kişi pazarlama yapıyordu.. Diğer öğrenciler gibi bende merakla başına gittim.Kimse bir şey almadı. Orda ki satıcılardan biri bana dönerek çakır(gözlerim mavi) ancak sen alabilirsin dedi. Benim de alacak durumum yoktu.Direk bana hitap ettiği için kırılmasın diye babamın yeni gönderdiği harçlığımıu ona verip kitap kitapları aldım.

2012 Yılı içerisinde midemde aşırı yanmalardan şikayet ediyordum. Bilidğimiz klasik ağrı kesiciler içiyorum, ballı şerbet içiyorum bir süre geçiyor daha sonra tekrar yanmalar devam ediyordu.

01/05/1992 tarihinde Enver Ağbey, yanlarında Hanımefendileri, kayınbiraderi Ahmet Bey ve birkaç arkadaşla Edirne'yi teşrif ettiler.

Evladı Resulün bir aşığıydınNe derdi olsaydı da derman olaydın

O gece sanki gök kubbe çöktü,Nurunu kaybetti dünya efendim!Bu nasıl acı idi, ne ağır yüktü?Dizde dermanımız bitti efendim

Cömertliği, sevgiyi sende gördük biz dahi,Görmedik kimseden senin kadar iyiliği,

Tevazu, ilim, tefekkür, rıza,sabır, edep ve hayâMerhamet, mürüvvet, cömertlik, gerçek dost, gerçek abi, sizde vefa

Rahmetli Enver Ören Ağabey ile 1971 yılında Mehmet Ozan Semerci ile birlikte tanışmış ve sohbetlerinden istifade etmiştik.

"Hele kendimize gelelim, söz, hepsinin filmlerini çekeceğiz." diyordu, yazdığım romanlarla ilgili gelen e-mail ve mesajları dua alabilmek niyetiyle kendisine arz ettiğimde. O'nu en çok Koca Yusuf'un romanı etkilemişti. "Mübareğin hem belgeselini hem de romanının filmini çekelim." demişti.

ABD'de yaşıyorum. Enver Ağabey'in Houston'da göz ameliyatı olduğunu duyunca zaman zaman ziyaretine gidip hizmetinde bulunmak nasip oldu. O sırada maddi sıkıntı içindeydim

"Gazeteleri elden dağıtım yerine bayilerden dağıtsak sen ne işe yararsın?" dediler ve eklediler: "Vaktim ve fırsatım olsa ben de gazete dağıtıcısı olmak isterdim."