Hoşseda

Karşılar sevdiğin sen ,hak ka yürürkenNe mutlu olurdum yüzün görürkenŞimdi ne yapayım hasret çekerkenKavuştun hocana Enver AğabeyNur dolsun kabrine Enver Ağabey

Eyüp Sultan Kabristanına defnedilen ilim adamı, yazar, sanatçı...

Sen hep dağ gibiydin arkamızda,Parlayan bir ay gibi aramızda,İçimizden biri gibiydin,Çok hemde çok merhametliydin.Ne yaparız şimdi sensiz Enver Amca,Her adımımızı sorardık hep sana..

Efendim ben Özel İhlas Marmara Evleri İhlas İlköğretim Okulu'ndan 13 yaşındaki Hasan Fehim Arıcı ve Enver Abilerin hayranıyım. Efendim ben bizzat Enver Abilere hitaben, cenazede şiir yazmıştım."Hoş Sada" adlı sayfayı görünce, şiirimi sizinle paylaşmak istedim...

23/2/1978… İstanbul Fatih'deki Sabır Apt. 5. Katta, perşembeyi cuamaya bağlayan akşam dünyaya gözlerimi açtığımdan bugüne kadar hatıralarımın sayısını ben de hatırlayamıyorum. Birkaç tanesini analatacağım.

Size 'bey' diyorlar, "iş adamı"; hatta "patron" diyenler bile oldu; biliyor musunuz Enver Ağabey! Biz, sizden öğrendik "bey" demenin soğukluğunu; garip geliyor, samimiyetsiz zannediyoruz. Keşke biraz patronluk yapsaydınız da; sizi tanıdıktan sonra tanıdıklarımıza 'insan' demeye dilimiz gitseydi...

O gece rüyada Enver Ağabey "rahmetullahi aleyh" beni karşılarına alıyor, kısa bir duadan sonra, tam üç defa Allahü teâlâdan şifa ihsan buyurmasını diliyor.

Dünyada çekmiştin nice meşakkat,Bazıları sanır her işin rahat,

O'nda aşkı gör, içinde kan dışında düğünO seni canda bildi, candan edadır şükrün

Enver Ağabey ahiretimizi kurtarmak gayesiyle çok çalıştı. Birçok hatıram var fakat bir insan için dünyada en önemli iki dönüm noktası olan iş ve evliliğimi Enver Ağabeylere borçluyum.

Yıl 1995... Haziran ayında askerden yeni geldim. Manisa/ Demirci, İcikler köyünde tütün tarlasında, tütün hasadı yapmaktayım. Çevrem manen çok bozuk. Dua ediyorum, "Allahım beni bu kötü arkadaşlardan kurtar..." diye.

Yılını tam hatırlamıyorum ama 10-12 yaşlarında falandım.. Erenköy'de oturuyoruz.. Bir akşam teyze oğluyla birlikte eve giderken kapıda Enver Abi'yi gördüm..

İlim irfan bilim yaymaktı derdiEnver abimiz bir medeniyettiİnsan ve Kainat gazete dergiSırtımda taşıdım bu bana yetti

Gitti fani dünyadan, dar-ül bekayaGitti huzurla, rahmet-i rahmanaKavuştu can ağabeyimiz can-ı cananınaBayram yeri sanki kabriniz.

Nazlı gülün dedesi,Güzellik abidesi,Bizlerin efendisi Canım Enver Abimiz.

Doğru yolu tanıdık vesilenizle,Aşka doyduk o güzel sesinizle,Bizi bırakıp gidişinizle,

Enver Ağabey'in ahirete irtihali hepimizi derin bir üzüntüye gark etmiştir. Sakarya Üniversitesinde okurken İhlâs öğrenci yurdunda kalmıştım. Enver Ağabey'imizi ve Ehl-i Sünnet itikadını tanımak ilk orada, kendilerini görmek ve mübarek ellerini öpmek ise Yalova'da mescitte, bir akşam namazında nasip olmuştu. Yüce Rabbim ilk önce Enver Ağabey'imizin sonra da vekili olan Mücahid Ağabey'imizin yolunda bulunmayı ve emirlerinde olmayı bizlere nasip eylesin. Allahu teâlâ inşaallah şefaatlerine nail eyler. Kıymetli Ağabey'imize aşağıdaki şiiri armağan ediyorum:

Tevazu, ilim, tefekkür, rıza,sabır, edep ve hayâMerhamet, mürüvvet, cömertlik, gerçek dost, gerçek abi, sizde vefa

Merhum Enver Ören Abi ile birkaç hatıram ve güzel anılarım var. Enver Abiyi ilk gördüğümde 16 – 17 yaş arasında idim.

Peygamber efendimizin çocuklara şefkati ve muamelesi hakkında anlatılır; Peygamber efendimizin elinden bir çocuk tutsa ve onu bir yere götürmek istese Fahri Âlem, gönüllerini yapmak için götürmek istedikleri yere gidermiş.

Son haddesindeydi bulutlar, boşaldı boşalacak…Canım, cananım, derdim, dermanımdın ve gidiyordun.Bulutlar dolmuştu… Gözler dolmuştu… Ben dolmuştum…Sen gidiyordun.