Vedanın böylesi...

Amerika'ya gideceklerdi... Gazetemiz o zaman Cağaloğlu'nda ve ben de bu tertemiz insanlar arasına yeni katılmışım...
Gazeteden birer ikişer abilerim Enver abilerle vedalaşmaya gittiler... Onların bulunduğu bina da hemen yakınımızda... İçimden bir ses 'sen de git' derken bir başka ses, 'zaten rahatsızlar, kalabalığa bir de kendini ekleme' diyordu... çok kararsız kaldım... hafızam beni yanıltmıyorsa saat 17.00'de idari binanın önünden
havalimanına hareket edeceklerdi...
Bazen kalkıyor bina önündeki kalabalığa bakıyordum... 'gideyim' diyordum... sonra yine cesaret edemiyordum... derken ayrılık saati yaklaştı... artık dışarıya bakamıyordum... gözlerim dolmuştu... git geller arasında elimdeki kağıda bir şeyler çiziktiriyordum... 'niye böylesin... gidip kendini bir gösterseydin... duasını alsaydın... bir vedalaşsaydın' derken çiziktirdiğim kağıda dikkat ettim ve 'yazmadığım yazıyı' görünce sarsıldım: ENVER ÖREN...
*
büyük harflerle... imzalarını andırır çizgide... bana da böyle veda etmişlerdi...
*
babam 1988'de vefat etmişti... ama ben asıl şimdi yetim kaldım... acının böylesi de varmış...
Allahü teala gani gani rahmet eylesin...
Ömer Çetin Engin