Hoşseda

Suyu çekilmiş birer çeşmeye dönem gözlerimiz önce buğulandı, sonra pınar oldu aktı. Gözümüzden akan her bir damla sanki bir derya oldu, çöle dönen gönüllerimizi suladı, o çöllerde taptaze çiçekler açtırdı. O gözyaşları yıllardır yapamadığımızı yaptırdı, her an seni düşündürdü. Her nefesimizde sen oldun. Nolur dinmesin bu acı!

1985 yılında güzel bir mayıs sabahıydı. İşe biraz geç kalmıştım. İşyerinde olmam gereken sabahın 9.30'unda Fatih'teki evimden çıkmış, Yavuz Selim yokuşundan aşağıya, Fevzi Paşa Caddesi'ne iniyordum. Oradan 90 numaralıDraman-Eminönü otobüsüne binip işe gidecektim.

İnsanları sarmışken nefret ve düşmanlıkYaradana,aşk ile kavuşmayı öğrettiniz.Su gibi berrak,şeffaf ve temizŞelale nasıl olur onu gösterdiniz.

Dünyanın yükünü tek başınaÇekerdi yılmazdı Enver Abimiz.Tek gıdamız olan gönül aşınaKederleri kattırmazdı Enver Abimiz.

Enver Abi, her zaman olduğu gibi büyük küçük herkesle ilgilenir, onların gönüllerini alır, hatırlarını sorar; bazen de latife yapardı.

1985 yılında ilmihali ve mübarekleri tanımak nasip oldu. Önce 87-90 arası Düzce Bürosunda, askerlik sonrası 1992 yılında İstanbul ihlas medya reklam servisinde başlayan reklamcılık serüvenimiz önce Türkiye Gazetesi 1993 yılında da TGRT'nin kuruluşundan 2007 yılına kadar kanalın FOX'a satışına dek hizmet etme fırsatım oldu. 1993 yılında ise Enver ağabeyler bizi evlendirdi. Düzce'de iken düşündüğüm bütün hayallerime Enver Abi sayesinde kavuştum. Hepsinden önemlisi dünya ve ahiret saadetimdir. Daha başka ne isteyebilirim ki! Rabbime sonsuz şükürler olsun.

Boynumuz bükük, gözlerimizde yaş, dudaklarımız kuru...Yüzümüz gülmüyor, içimizden çıkmıyor sevgisi nuru,Ya Rabbi, dünya bir daha görür mü böyle kulu, envarı?Doyamadık, doyulmadan gitti, bu son ile sanki her şey bitti.

Dünya başımıza yıkıldı eyvahGün doğmayacak artık her sabahAşık maşukuna kavuştu eyvallahDün sizi arıyor gün sizi arıyor

Sen gittinBu şehrin bütün kapıları kapandı yüzümeSen gittinBütün perdeler çekildi

Adıyaman Üniversitesinde öğrenci olarak okuyorum, Babam bizzat İhlas holding ve Türkiye Gazetesinin 25 yıllık emektarıdır. Merhum Enver Ören Ağabey'i oradan tanımaktayım Yazmış olduğum şiiri Merhum Enver Ören Ağabey'e armağan ediyorum.

Hocamızın vârisi, halkası Silsile'nin.Huyuyla huylanmıştı, Sevgili Peygamber'in.

Biz Hollanda'nın Zwijndrecht adlı kasabasından Enver abimizin aşıklarıyız. Herkes gibi bizimde içimizde yangınlar yanmakta, yüregimiz parcalanmaktadır. Enver abimiz için bir şiir yazdik. Sizinlede paylasmak istedik. Hollanda'dan saygılar ve hürmetler efendim...

Yıkıldı ulu çınar, kalmadı dünyalık gölgesiTamamlayıp hizmetini gitti cennetin gözdesi

Merhum babam Van'ın Gevaş ilçesinde müftüydü. Emekli oldu. Tanıyanlar bilir, çok nüktedan ve şakacıydı. Babamın rahatsızlığı ilerleyince Valide Sultan Vakıf Gureba Hastanesine yatırdık. Şeker, tansiyon, kalp, kolesterol, yaşlılık. Durumu iyi değildi.

Enver AbimizNazlı gülün dedesi,Güzellik abidesi,Bizlerin efendisiCanım Enver Abimiz.

Muhterem Enver Ören ağabey manevi olarak önder ve yol gösterici olduğu gibi, iş hayatında da kendilerinden dürüstlük, ticaret ahlakı ve ahde vefa gibi birçok prensibi yaşayarak idrak ettik.

Enver Ağabey bir konuşmalarında, "Hocamız bana buyurdular ki; kardeşim biz yaşlandık, ömrümüz kitaplarla geçti.

Sene 1993-94 yılları arası... O zaman yine Eskişehir'e bağlı olarak Afyon'da çalışıyoruz. Afyon temsilcimiz o zaman Baki Çakırca Ağabey idi.

O pardösüleri uzun yıllar Enver Ağabey'imizin hediyesi olarak giydik ve sakladık.

Bursa İhlas'da 6 yıl görev yaptım. Daha sonra Amerika'ya gittim. Orada Enver Ağabey ile olan bir hatıramı paylaşmak istedim.

Henüz sekiz yaşındaydım. Yıl olarak ya 93 ya da 94'tü. Aylardan nisan, günlerden ayın yirmisi... O gün, doğum günümdü.