NATO'ya evet mi, hayır mı?

Hamaset ve duygusallığın ağır bastığı bir coğrafyada yaşıyoruz. Bu coğrafyada yaşayan insanlardan fevri hareketler beklenebilir ancak, bunların kişisel bazda olanları makul görülebilir. Devlet ve millet hayatındaki kararlarda hamasete ve duygusallığa yer yoktur. İşte; dün, Sovyetler bizim için büyük bir tehditti, etrafımız düşmanlarla çevrili idi; zaten o tehditler bizi NATO'ya girmeye mecbur kılmıştı. Şimdilerde ise, ne Rusya tehdit ve ne de komşularımız... Ne işimiz var NATO'da? Bu gibi düşünceler söylenip yazılmaya başlandı. Hatta daha da ileri giderek; NATO'da nimet-külfet dengesizliğinden dem vurarak; NATO ülkesi olmamıza rağmen, bölücü örgütle yürüttüğümüz savaşta yalnız bırakıldığımız ve en son Mavi Marmara gemimiz İsrail tarafından baskına uğratıldığında yalnız bırakıldığımız; oysa, Türkiye'ye bir görev düştüğünde (Afganistan, Somali, Lübnan, Kosova, Kore vb.) en önde koştuğumuz dillendiriliyor. Bu cümleden olarak; 1963'te Kıbrıs'a yaptığımız askerî müdahale karşısında zamanın ABD Başkanı Türkiye'ye tehdit dolu bir mektup gönderince, müteveffa İnönü'den de şöyle bir karşılık almıştı: Yeni bir dünya kurulur; Türkiye, orada yerini alır.. Tıpkı geçen senelerde Tuncer Kılınç Paşa'nın: Türkiye, İran, Rusya ittifakını araması gibi... İyi de; yeni bir dünya kuruldu da habersiz miyiz?! Veya Türkiye'mizin yeni bir dünya kurma gücü mü var? Bakınız, Rusya bile bu hâliyle NATO'ya girmek için kur yapıyor. Ayrıca NATO, yalnızca bir ittifaktan (Batı ittifakı) ibaret değil ki... Evet; güvenlik endeksli ama, ekonomi dahil her türlü donanıma sahip ve ortaklarına sunuma açık. Türkiye, açılan bu kapıyı kapattığı takdirde, kendi evinde mahsur kalır; sadece güvenlik konularında değil, başta ekonomi olmak üzere hemen her konuda!.. ABD'nin ve NATO'nun bizim hakkımızda yediği herzelere gelince; göreceksin, bileceksin ve evet yutkunacaksın!