Tosun Bey Yusuf'u kucakladı

Tosun Bey, belinde kalın ip, çınara tırmandı. İpi, çınarın kuleye doğru uzanan bir dalına, kule balkonundan daha aşağıda olacak şekilde bağladı. Yusuf'a seslendi: -Bre Yusuf! -Buyur beyim. -İpi atıyerim. Yakala. Bir kaç atıştan sonra, Yusuf, ipi yakalamayı başardı ve sıkıca bağladı. Sonra, Nadya'ya tutan kuşağı ipte kayacak şekilde bağlayarak Tosun Bey'in dikkatini çekti: -Beyim! Nadya'yı saliyerim. -Tamam uulum sal. Yusuf, Nadya'yı aşağıya doğru yavaşça saldı. Nadya, ipte kaydı ve çınar ağacının dalında bekleyen Tosun Bey'in kollarına düştü. Tosun Bey de, Nadya'yı aşağıda bekleyenlere ulaştırdı. Yusuf da, ipten salınarak, çınar ağacına ulaştı ve yere atladı. Tosun Bey, Yusuf'u kucakladı: -Aslan yiidim. Kurtardın kızı be. Yusuf, mahçup mahçup boynunu büktü: -Ne yapılım beyim. O da been ayatımı kurtaamıştı. Tosun Bey, Yusuf'a takıldı: -Bre Yusuf? Erkes için büüle alevleen içine atılıyer misin? Yusuf, yine hemen kızmıştı: -Tosun Beyim. Siz bunu baa nası süleesiniz? Tosun Bey, sevgiyle Yusuf'un omuzunu tuttu: -Bre Yusuf, niçin şakadan annamasın? Niçin çok çabuk kızaasın. Kızmanın, pelvan için en büük zayıflık olduunu bilmez misin? Yusuf, kızardı, boynunu büktü, Tosun Bey'e bir şey söyliyemedi. Nasıl söylesindi, Tosun Bey'in söyledikleri doğruydu. Ve Yusuf, kararını verdi... Yusuf, bundan sonra, gereksiz yere kızdığında, sinirlerine hakim olamadığı her defasında, 48 saat, ağzına tek bir lokma koymayacaktı. Nefsiyle, onun anlayacağı dilden konuşacaktı. Bu kararından da asla vaçgeçmiyecekti. İlk cezayı da hemen verdi. Hocası İsmail Pehlivan, "Uulum Yusuf, insanın en büük düşmanı, kendi nefsidir. Nefs, iisan içinde ayrı bir varlıktır. İlahlık iddiasındadır. İman itmemiştir. Nefis iman itmedikçe, hakiki iman, evliyalık nasip olmaz. Nefsin en korktuu da açlıktır. Gerçek pelvan nefsini yenendir, bu sözleemi sakın ola, unutma" demişti. ¥ DEVAMI YARIN