Cumhuriyetin kuruluşunu kutlarken

29 Ekim 1923'te kurulan Cumhuriyetin 29 Ekim 2009'da 87'nci yılına gireceğiz. Her sene büyük ve coşkulu törenlerle kutlama yaptığımız bu yeni idareyi, içine sindiremeyenlerin onu, ucundan kıyısından çekiştirerek; bir diktatöryaya çevirmeye heveslendikleri, zaman zaman görülmektedir. Türk milletinin idaresi, yani yönetimi beceri ister. Her aklına gelen, ayranı kabaran onu yönetemez. Rüyada gördükleri ile sabahları bazı şeylere davrananların şu anda hangi şartlar içinde ve ne hallere düştüklerini milletçe görmekteyiz. Bunların halleri ibretliktir... Necip milletimize huzur ve saadeti çok görüp, kıskaçta yaşatmak isteyenler, bu heveslerini çıkıp doğrudan söyleyemediler. Ve hiçbir zaman da söyleyemeyeceklerdir. Millet adına millete zulme kalkanların akıbetleri, hep hüsran olmuştur. Son durumlardan ders çıkarmak isteyenler, tarihi açıp 20 Ekim-29 Ekim 1923 tarihlerindeki meclis tutanaklarına bir göz atsınlar. Cumhuriyetin ilanına kadar güzel yurdumuzu istila edenlerin 6 Ekim 1923'e kadar İstanbulu boşaltmamalarını iyi tefekkür etsinler. Bugünkü yönetimin Türkiyenin etrafındaki komşuları ile problemlerini sıfıra indirme gayretleri Cumhuriyetin aslına uygundur. Cumhuriyetin kuruluşundan sonra, bazı idarecilerin, 1938'de Ulu Önderin ölümünü fırsat bilip, devlet idaresini kendi bildikleri, "tek adam"ın yönetimi usulüne kaydırma çabaları Türkiye Cumhuriyetine çok pahalıya mal olmuştur. Ülke 100 sene geriye gitmiştir... Türkiyenin muasır medeniyet düzeyini yakalayabilmesi için, var gücüyle çalışan insanlara ihtiyacı vardır. Kimse kendi doğru bildiği istikamete ülkeyi çekmemelidir. Devletin anayasası ve onun çizgisinde çıkarılmış kanunları vardır. "Kanun benim" devri bütün dünyada kapandı. Bunu kavrayamayanların akıbetleri ise, şekil birde görüldüğü gibidir. Bizler vatandaş olarak, yöneticilerin ayağına bağ olmak yerine, onların gayretlerine şevk katacak, yardımcı olacak çalışmalar yapmalıyız...