"İnsanlar görsün" diye...

Hazret-i Ali buyuruyor ki: "Mürâîliğin, ikiyüzlülüğün üç alâmeti vardır: 1- Yalnızken tembeldir, nafileleri kılmaz, 2- İnsanlar yanında tembel değil, çalışkandır. 3- Ayıplandığı zaman ibadetlerini azaltır, övüldüğü zaman ise artırır. Fudayl bin İyad hazretleri buyurdu ki: "İnsanlar görsün diye bir amelde bulunmak riyâdır. Gerekli olan ameli insanlar için terk etmek de şirktir. İhlâs ise, bunların ikisinden de Allahın seni kurtarmasıdır." Hasan-ı Basrî buyurdu ki: "Cennetliklerin cennete, cehennemliklerin de cehenneme girmeleri, kendi amelleri sebebiyledir. Fakat onların orada ebedî kalmaları, niyetleri yüzündendir." Ebu Davud Tayalisî buyurdu ki: "Bir âlim, bir kitab yazdığı zaman ona yakışan, maksadının dine hizmet olmasıdır. Yoksa akrânı arasında 'Ne güzel kitab yazmış' diye övülmesi için değil." Günün birinde Hasan-ı Basrî, Harem-i Şerif'te çevresindeki büyük bir topluluğa hadîs yazdırmakta olan Tâvus hazretlerine uğramıştı. Ona yaklaştı ve kulağına eğilerek: "Kendini beğenme hissi geliyorsa, bu meclisi terk et" dedi. Tâvus da hemen kalktı ve oradan ayrıldı. İbrahim bin Edhem de bir gün Bişr-i Hâfî'nin meclisine uğramıştı. Etrafını çevirenlerin çokluğunu görünce: "Yâ Bişr, nedir bu?" diye çıkıştı ve ilâve etti: "Eğer Eshabı kiramdan biri bu durumda olsaydı, nefsi hakkında kendini beğenme hissine düşmekten emin olamazdı." Süfyan-ı Sevrî hadîs yazdırırken yanında üç kişiden fazla bulundurmaz idi. Sonra biraz müsamahalı davranmıştı. Bir gün gördü ki çevresinde yüzlerce adam toplanmış. Birden ayağa kalkıp, "Vallahi daldırdık. Eğer benim gibi bir adamın etrafına bu kadar insan topladığını Emi'ül-Müminîn Hazreti Ömer görmüş olsaydı, 'Bu sana yaraşmaz' der ve beni buradan uzaklaştırırdı" dedi... > NOT: Hakk'ın rahmetine kavuşan yazarımız Mehmet Oruç'un vefatından önce kaleme aldığı yazılarını yayınlamaya devam ediyoruz.