Kendisi değil sevgisi kötü

İslam büyüklerinin bir âdeti de, dünyayı maksat değil vasıta olarak görmeleriydi... Bir gün çok mübarek bir zâtın çok sevdiği bir talebesi, hocasına şöyle der: Hocam, bir sıkıntım var, şeytandan çok şikayetçiyim, kalbime çok vesvese veriyor. Bir dua edin de beni bu sıkıntıdan kurtarın. Hocası da, o da senden şikayetçi, der. Şeytan bana dedi ki; Allahü teâlâ bana cenneti vermedi. Dünyayı bana verdi. Siz bütün sohbetlerinizde diyorsunuz ki; dünyayı sevmeyin, burada fanisiniz, asıl makamınız ahirettir, Cennettir. Bu taleben dünyayı düşünüyor. Dünyayı seviyor, vasıta değil, gaye biliyor. Dünya sevgisi benim sahama giriyor. Benim sahama girene ben acımam. Çünkü ehl-i dünyayı aldatmak, benim mesleğimdir. Sen talebene dünyayı kalpten çıkarmasını söyle!.. Tabii ki yasak olan dünya sevgisidir, kendisi değil. Varlığı çok iyi; ama sevgisi fena. Cenab-ı Hak buyuruyor ki: Bütün âzâları sana emanet verdim; ama kalbi kendime ayırdım. Bunun için oraya çöp doldurursak olmaz. Hadis-i şerif var; dünya sevgisi her kötülüğün kaynağıdır. İslam büyüklerinin bir âdeti de, kibirlenmemeleri idi. Ellerinde olmadan böyle bir hâl hasıl olmuş ise, tövbe edip bunu iyi yöne sevk etmeleri idi. Bir komutanı vefat ettikten sonra rüyada görüyorlar, Cennetin tam ortasında muazzam bir köşk içinde. Dediler ki: Bu dereceye bu makama nasıl kavuştunuz? Dedi ki: Bir gün orduları teftiş etmek için çıktığımda, ovanın baştan aşağı asker dolu olduğunu gördüm. Tam o sırada kalbime kibir geldi. Kibir gelir gelmez hemen ben o niyetimi değiştirdim. Dedim ki; ya Rabbi bu ordu keşke Cenabı Peygamberin zamanında olsaydı, Uhud Harbine ben de gitseydim. Bedir'de ben de bulunsaydım. Hem o günahtan kurtuldum hem de bu dereceye kavuşmakla mükafatlandırıldım. Hadis-i kudside buyuruldu ki: "Azamet ve kibriya bana mahsustur. Bu iki sıfatta, bana ortak olmak isteyenlere, çok acı azap ederim." Tel: 0 212 - 454 38 21 www.mehmetoruc.com e-mail: mehmet.oruc@tg.com.tr