Şikayetinden vazgeçti!
Hazreti Ömer, Üveys-i Karnî'nin sıfatını Resûlullah Efendimizden işitmişti. Hazreti Ömer'e söylemişti, Üveys'i görmemişti. Fakat, Üveys'i çok senâ ederdi. Ömer'e Üveys hakkında vasiyet etti. Hilâfet sırası Hazreti Ömer'e geldi. Arefe gününde halkı Arafat'ta toplanmış buldu. Minber üzerine çıktı. Seslendi: Her kim Irâklı ise ayağa kalksın. Bir miktar halk ayağa kalktılar. Her kim Yemenli ise, ayrı tarafta otursun. Bir kişi kalktı. Emîr-ül mü'minîn o kişiden sual buyurdu ki: Neredensin? O dedi, Karn'denim. Buyurdu ki: Üveys-i Karnî'yi bilir misin? Bilirim, onu niçin soruyorsunuz. Hâlbuki, içimizde ondan dîvâne ve fakîr yoktur... Emîr-ül mü'minîn bunu işitti ve buyurdu ki: Onu o sebebden isterim ki, Resûlullah Efendimizden işittim, buyurdu ki: "Kıyâmet günü Râbi'a ve Mudar kabîlelerinin koyunlarının yünü adedince, Onun şefâ'atiyle benim ümmetimden Cennet'e girseler gerektir." Bu iki kabîle Arabistân'da büyük kabîlelerdir. Koyunları çoktur... Bir gün bir kişi Hazreti Ömer'in huzuruna hanımından şikâyet etmeye gitti. Evinin kapısına vardı. İçeriden bir münâkaşa sesi geliyordu. O kişi der ki: "Kulağımla işittim ki, muhterem hanımları ona çok sözler söyler. Hazreti Ömer ona asla karşılık vermez. Susar ve dinler." O kişi kendi kendine dedi ki: Ben isterim ki kendi hanımımdan Hazreti Ömer'e şikâyet edeyim. Şimdi o benden de çok elemde ve cefâdadır. Evine gitmek üzere geri dönmüş idi. Hazreti Ömer dışarı çıktı, o kişiyi gördü ki, gidiyor. Ona dedi ki: Ne iş için gelmiştin? O kişi, Yâ Emîr-el mü'minîn! Hanımımdan sana şikâyet etmeye gelmiştim. Sizin harem-i şerîfinizde olan nesneyi işitince geri döndüm, dedi. Hazreti Ömer buyurdu ki: "Ben onu, üzerimde olan şu haklardan dolayı affederim. Birincisi, benim ile Cehennem arasında perdedir. Nefsim onun ile harâmdan sâkin olur. İkincisi, evden dışarı giderim, evimin bekçisi olur. Üçüncüsü, çamaşırımı yıkar. Dördüncüsü, çocuklarımın bakıcısıdır. Beşincisi, ekmeğimi yapar, yemeğimi pişirir. Onun bu hakları onu azarlamama mânidir." O mert kimse de dedi ki: Doğru söyleyen kişiyi ve doğru giden kişiyi Allahü teâlâ sever. Benim hanımımın da bu hakları var. Onu rızâm ile affettim.