Yaprakların döküldüğü gibi...

Kays bin Ubâde hazretleri anlatır: Ben Resûl-i ekremin Eshâbını görmek için Medîne'ye gelmiştim. Gördüklerim içinde en çok Übeyy bin Kâ'b'dan hoşlandım. Her zaman onun yanında olmak isterdim. Hep ön safta namaz kılardı. Ben de ona yakın yerde bulunurdum. Bir gün namazdan sonra bana, "Sen tüccar mısın?" diye sordu. Ben, "evet" deyince, "Tüccarların çoğu helâk olurlar. Sen onlardan olma. Lâkin ben Müslüman olan tüccarlara çok acırım"buyurdu. Übeyy bin Ka'b buyurdu ki: - Kim ki, dinin emirlerine uyar, Resulullahın sünnetini yerine getirir ve Allahü teâlâyı zikreder, O'nun korkusundan gözlerinden yaş gelirse, o kimsenin vücuduna ateş temas etmez. Kim ki İslâm yolunun üzerinde olsa ve sünneti seniyyede yaşasa, Allahü teâlâyı çok zikretse ve O'ndan çok korksa bütün günâhları dökülür. Sonbaharda ağaçların yaprakları sararıp solduğunda bir rüzgâr vurduğu zaman o gevşemiş bütün yapraklar nasıl dökülürse, O'nun aşkı ve korkusuyla ağlayıp, bedeni titreyen kimsenin de o yapraklar gibi günâhları dökülür. Bir şahıs Übeyy bin Ka'b'ın yanına geldi ve: - Bana nasihat et! dedi. Hz. Übeyy de ona buyurdu ki: - Allahü teâlânın kitabını yani Kur'ân-ı kerîmi kendinize imam yapın; yine Onu kendinize hakem yapın. O size yeter. O'nun hükmüne razı ol. Bu kitap öyle bir kitaptır ki, Resûl-i ekrem bize bırakmıştır ve sizin üzerinize öyle bir şahittir ki, sizden ve sizden evvel gelenlerden zikretmiştir. Aranızda olan hükmü de açıklamıştır. Sizlere ve sizlerden sonrakilere de çok güzel hakemdir. Bir sohbette Übeyy bin Ka'b buyurdu ki: - Kim ki Allahü teâlânın rızası için elindekini verirse muhakkak Allahü teâlâ da ondan daha iyisini ona ihsan eder ve hesapsız şekilde sevap yazar. Kimki bunun aksini yapar. Allahü teâla elindekini de alır ve ona günâh yazar. Bir gün Resûlullah efendimiz mübârek ellerini, Übeyy'in göğsüne koydular ve buyurdular ki: "Yâ Rabbî! Burayı şüphe ve tekzibden, yalanlamaktan koru!"