Beykoz'umun beyefendisi Ahmet Midhat

Dünyanın en güzel memleketi Türkiye'dir, Türkiye'nin en güzel şehri İstanbul'dur. İstanbul'un en güzel bölgesi Boğaziçi'dir, Boğaziçi'nin en güzel semti Beykoz'dur, Beykoz'un da en güzel yeri; ..benim yalının bulunduğu yerdir... * Son satır hariç, bunu defalarca yazdığımı bilirsiniz. Ve hatta bu duyguyu damarlarımda hissettiğim bir çocukluk günümde: "Ünlü bir yazar olacağım ve bir gün bu sahillerin güzelliğini herkes öğrenecek!" dediğimi de bilirsiniz... Şimdi elbette, 1912 senesinde ölmüş bir adamla kalem kavgasına girmek istemem. Fakat ilginç olanı şu ki; her nasıl yapmışsa Ahmet Midhat Efendi, benim sözümü benden tam yüz sene önce söylemeyi başarmış! * Cam Fabrikasının arasından Köybaşı'na çıkan yolun sağındaki üç katlı bina hastaneymiş. Şimdi sarmaşıklarla kaplı o binada doğmuşum. Harmantape'de oturuyorduk ve babam Paşabahçe Cam Fabrikası'nda el imalatındaydı. Sonra İncirköy Camisinin sokağında ev aldık. Halide Edip İlkokuluna ve Beykoz Korusu içindeki Ziya Ünsel Ortaokulu'na devam ettim... Bir zamanlar yüzme öğrendiğim şu sahilde, Shell depoları diye anılan yerden sökülen akaryakıt tanklarının bulunduğu araziye kurulan belediye binasının bitişiğindeki kültür merkezindeydik. "Burada bulunan kaç kişi burada doğdu acaba" diye düşündüğüm kahvaltıda, "sanki benden daha çok Beykozlu sanılan" bu adamı da kıskanmıyor değildim!.. * Şaka bir yana; çok önemli iki eseri tanıdık. Bunlardan biri: "Vefatının 100. Yılında Ahmet Midhat Efendi Armağanı". Yayına hazırlayan Mustafa Miyasoğlu. Yazım biter bitmez bu şahane eserin içine kendimi atacağım... "Beykoz Nüfus Defterleri" isimli kitabı yayına hazırlayan ise İrfan Dağdelen. İstanbul'un yayımlanan ilk nüfus defteri bu: 1834 yılında yapılan ve ilk resmî nüfus sayımımız kabul edilen ve kişilerin sarı bıyık, uzunca boy gibi bariz özelliklerini de belirten teferruatlı kayıtlar. Beykoz Belediyesi'ni ve emeği geçen herkesi, gönülden tebrik ediyorum.