Çocuk yiyen böcekler!

İyi de; köstebekler bacaklarını kesiyor, tırtıllar vücudunu kemiriyor ve böcekler özünü emiyor çocuklarınızın, görmüyor musunuz?

*

Arkadaşlar! Bizim işimiz "insan" yetiştirmek. İnsan yetiştirmekse ağaç yetiştirmeye benzer: Bir tohum, yeşerip yeryüzüne çıkar. Şimdi o küçük filiz sulanacak budanacak; soğuktan sıcaktan, rüzgârdan fırtınadan, yağmurdan doludan, vahşi hayvanlardan, ayakların altında ezilmekten korunacak... O filizin evet her şeyden korunması lazım da; çünkü büyüyüp fidan olamazsa bir ağaç olması, meyve yapması, kendine benzer tohumlar vermesi mümkün değil...

İnsan yetiştirmek de işte aynen buna benziyor!..

Bizim işimiz; kendine benzer yeni insanlar, doğru insanlar, örnek olunacak insanlar yetiştirmek... Peki bunun yolu nereden geçiyor?

"Çocuk yetiştirmekten" geçiyor, çocuk!..

Bu cevap o kadar basit ve göz önünde ki, neredeyse görülemeyecek kadar!

Evet, en önemli iş çocuklardır! Çünkü çocuğa zerk edilmiş zehir, ömrünün sonuna kadar ondan çıkmayacak. Birkaç yıllık ihmaliniz yüzünden eğrilivermiş dalı düzeltmek içinse, kim bilir kimlerin ömrü, yetmeyecek!

*

Genetiği değiştirilmiş gıdalardan korkuyorsunuz da; çocuklarımızın genetiği değiştiriliyorken neden umursamıyorsunuz?

Hep diyorum, yine söylemek vakti: Bu memleketten para kazanan zenginlerin, bu memleketin çocuklarına borcu var, ama ödemiyorlar!

Sen!.. Şunu biliyor musun?.. On sene sonra öldüğünde, bugün on yaşındaki çocuklar yirmi yaşında olacak... Fakat onlar artık "bükülemez" halde, sense artık "geri gelemez" yerde olacaksın!

Çocukların, keşke; "odun yetiştirmekten daha önemli" olduğunu idrak edenler, daha çok olsaydı ve biz, onlarla kol kola yürüseydik!