Pinpon topları

Çocukken nelerle oynadığınızı hatırlayın; basit gibi görünen nice oyuncaklarınız oldu.
Bizim minik toplarımız vardı; "içi dolu top" derdik. Cevizden az büyüktü; cebimize girer, avucumuza sığardı. Vazgeçilmezlerimizdendi... Bir sınıf dolusu çocuk aynı topun peşine düşerdik. O ise herhangi birimiz tarafından, okulun penceresiz duvarının taa en yukarılarına doğru fırlatılmış olurdu. Heyecan işte o zaman başlardı. Çünkü hepimiz, çarptığı duvardan hızla dönen içi dolu topu yakalamak için koşar ve hatta kimi zaman birbirimizi iter kakardık. Sonunda birisi topu yakalar ve bu defa da o fırlatırdı, var gücüyle duvara...
Hiçbir özelliği yokmuş gibi görünen bu topların en bariz vasfı; dinamizmleriydi... Onlardaki bunca enerjinin, zıplamaya bu kadar hazır beklemenin sebebiyse sanırım hep aynı idi, yani içlerinin dolu olmasıydı...
İçi dolu toplar sımsıkı toplardı; ele tam oturur, avuca sığar ve çok iyi zıplarlardı...
*
O soruyu ilk duyduğum günü hatırladım şimdi: Öğretmenlerin "öğreten", talebelerin ise öğrenmeye "talip" olduğu zamanmış, belli... Bilmece şöyle gelmişti: "Bu toplarla ağzına kadar doldurulmuş havuz gerçekte dolu mudur, değil mi?"
Nasıl soruydu böyle? Hem "doldurulmuş" deniyordu, hem de "dolu mu" diye soruluyordu!
Sahi sizce, havuz dolu mu?..
*
Şimdi ise durumlar değişti... Gene havuzlarda toplar var ama bu defaki soru farklı: "Ağzına kadar pinpon topuyla doldurulmuş bir havuz, aslında dolu mudur yoksa değil mi?"
Bir zamanlar; bütün havuzlar "içi dolu toplarla" doluydu. Kazaen üzerine basılsa, iğne batsa onlara bir şey olmuyordu. Hatta kasten çivi çakılsa bile sadece iz kalıyor, çekildiği andan itibarense tekrar zıplamaya hatta yükseklere fırlatılmaya başlanıyordu.
*
Peki, zamanında içi doldurulmamış çocuklar ne yapsın?
Onlar da birer, içi boş pinpon topu gibi;
Çoğu ilk ciddi darbede çatlıyor, deliniyor ve bir daha, zıplayamıyorlar!