Bir rüya bir fotoğraf

Bir gün gelecek... Herkes için. Ama evladını alıp dizine... Ama torununu... Ve veya aynaya bakıp bastona tutunarak, o kadar yaşamak mümkün olursa... Geçmişin fotoğraflarını çıkarıp hafızamızın albümünden... Bir bir anlatacağız... *** Sinemadan çıkanların, bir sonraki matineye bilet alanlara baktığı gibi... Garip bir ruh haliyle... Mutlaka rol çalıp geçmişten... Mutlu ve başarmış veya hiç olmazsa birkaç sırra vakıf edalarla... Biraz da heyecan katarak belki... Bitmiş olanı... Bitirmiş biri olarak... *** Bir ihtimal daha var... Durup geriye bakmadan... Anlatma ihtimalinden korkarak... Son sürat ölüm duvarına doğru... Belki "Son ana kadar savaştı" bile derler umuduyla... *** Bu dünyanın nesi ciddiye alınır ki? Bir rüyanın nesi ciddiye alınır ki? Kâbusla hülya arasında neyse gördüğün... Uyanırsın tuttuğun son nefesi koyuverirken sonsuzluğa... *** Rüyada uçarsın mesela... Sen "kuş" musun? Köpekler kovalar ve fakat kaçamazsın... "Felç" misin? Yürüyüp gitmek varken tevekkül içinde... Huzuru sonsuzluktan umarak. *** Bir bir anlatırsın yolu yok. "Bak evladım, şu kalabalık fotoğraf var ya... Ben onların hepsini tanıyorum... Bak bakalım bulabilecek misin beni... Şu yahu... Ortada aslan gibi duran var ya... Yok o değil... O öleli çok oldu. Onun yanındaki de... Arka sıradakilerden sadece en soldaki yaşıyor. Bir de ön sırada oturan şu esmer çocuk var ya... O da falanca amcan... Hani geçen bayram gelmişti ya..." Çocuk yok mu? Veya torun? Bir ayna çıkacaktır "anlat" diyen... "Rüya bitti" diyen...