Ne hâllere düşürdüler!..

Biz malum altmış sekiz kuşağıyız. Bendeniz o kuşağın 'ne sağcıyım ne solcu futbolcuyum' ya da 'ot' tabir edilen, kavgadan gürültüden hazzetmeyen, meseleleri konuşarak görüşerek çözme taraftarı olanlardandım. O yıllarda Amerikalı amcalar sağcı-milliyetçi ve solcu-enternasyonalci tipleri birbirine düşürmekle meşgul idiler. Daha sonraları adım adım Maocu, Leninci, Kürtçü, dinci ve benzeri birçok fraksiyonu parlattılar, piyasaya sürdüler. Bütün bu olan bitenler esnasında bendeniz 'görüşerek-konuşarak' metodundan asla taviz vermedim. Bu yüzden gerek sınıf arkadaşlarımla, gerek üniversitedeki öğrencilerimle, gerekse yöneticilik yaptığım kamu ve özel sektör kuruluş ve şirketlerindeki mesai arkadaşlarımla hiçbir ayırım yapmadan ilişki kurmuşumdur. En aşırı sağcısından en ileri solcusuna kadar birçoklarıyla hâlâ rahatça görüşür konuşuruz. Zaman aktıkça ve Türkiye demokratikleşme yolunda adımlar attıkça bu ilişkilerin daha olgun ve seviyeli hâle geldiğini görmüşümdür. Dahası o günlerdeki katı tutumların yumuşadığını bizim kuşağın şimdi daha rahatladığını hissediyorum. Bütün bu olumlu gelişmelerin tek bir gurubu var ki onlarla şöyle adam gibi oturup iki laf etme imkânı bulamadım. Onlar kendilerinden başkasına hayat hakkı tanımayan ancak dillerinden de demokrasi ve insan haklarını düşürmeyen, milletin efendi olduğunu söyleyen, ancak kendi kurdukları anayasa ve kanunlar çerçevesinde yapılan seçimlerle belirlenen millet iradesine her yolla ipotek koymaya çalışan, kelimenin tam mânâsıyla 'kraldan fazla kralcı' olan bir topluluk. İşte bu adamlar kadar beni üzen ve yoran birileri yok. Bizim kuşağın en heyecanlı sağcıları ile de en ileri komünistleri ile de iletişim kurma becerisini gösteren bendenizi bu adamlar her daim madara etmişlerdir. Kimler mi bunlar? Bunlar milletin meclisinin kürsüsünü işgal edip sonra da hiç sıkılmadan 'Kürsüyü işgalden kurtardık' sloganları atanlar. Allah bu milleti böylelerinden korusun. Beni bile şu anda ne hâle koydular görüyorsunuz...