Ön­ce Si­yasî Par­ti­ler Ka­nu­nu

Yıl­lar­dır po­li­ti­ka are­na­sın­da olan bi­ten­le her­kes gi­bi il­gi­len­dim. Ta­bi­i bu ara­da dün­ya­nın di­ğer yer­le­rin­de olup bi­te­ni de ta­kip et­tim. So­nun­da var­dı­ğım nok­ta şu: "12 Ey­lül ar­tı­ğı" Si­ya­si Par­ti­ler Ka­nu­nu ve bu­nun­la be­ra­ber "de­mok­ra­si" de­ni­len oyu­nu tam ra­yı­na oturt­mak için ge­rek­li di­ğer ka­nu­nî ve ak­li dü­zen­le­me­ler ya­pıl­ma­dan Tür­ki­ye is­te­ni­len yo­la gi­re­mez. Da­ha da id­di­alı söy­le­ye­yim, Par­ti­ler Ka­nu­nu­nu ih­ti­yaç­la­ra uy­gun bir şe­kil­de dü­zen­le­mek "Ana­ya­sa"yı ye­ni­le­mek­ten ön­ce ge­lir. Çün­kü "de­mok­ra­tik usul­ler­de se­çil­me­miş" par­ti­ler­le ya­pı­la­cak ye­ni ana­ya­sa da özür­lü ola­cak­tır. ABD se­çim­le­ri­ni en in­ce de­tay­la­rı­na ka­dar iz­le­dik ve in­ce­le­dik bu yıl. Oba­ma gi­bi "renk­li" bir ki­şi­nin de bun­da epey et­ki­si ol­du. Par­ti­ler ön­ce baş­kan aday­la­rı­nı kı­ran kı­ra­na bir ya­rış­la be­lir­le­di­ler, son­ra par­ti­le­rin aday­la­rı, da­ha bir kı­ran kı­ra­na ya­rış­la çe­kiş­ti­ler. So­nuç­ta ABD ta­ri­hin­de ilk de­fa bir "si­yah adam", "Be­yaz Ev"e mi­sa­fir ola­cak. An­cak bu ara­da önem­li olan bu ka­dar kı­ran kı­ra­na mü­ca­de­le­nin so­nun­da, Oba­ma ile McCa­in otu­rup soh­bet et­ti­ler, bir­bir­le­ri­ni teb­rik ve te­sel­li et­ti­ler. Bu­nun ya­nın­da Oba­ma elin­den Baş­kan­lı­ğı çe­kip al­dı­ğı Ba­yan Clin­ton'a küs­mek bir ta­ra­fa, bel­ki de onu dı­şiş­le­ri ba­ka­nı ya­pa­cak. Şim­di olan bi­te­ni "bi­zim­ki­ler­le" can­lan­dır­ma­ya ça­lı­şın. Ve de du­rup din­len­me­den ba­ğı­rıp ça­ğı­ran li­der­le­re, özel­lik­le hal­kın par­ti­si ol­du­ğu­nu id­di­a eden par­ti­nin li­de­ri­nin, uz­laş­maz, ba­rış­maz, ego­ist, ken­di­ne yon­tu­cu dav­ra­nış­la­rı­na ba­kın. Tür­ki­ye'nin kri­zi­nin esas se­be­bi bu si­ya­sî yoz­laş­ma­dır. İş dün­ya­sı­nın "ak­lı eren­le­ri" fi­nans kri­zi­ne ka­fa yor­duk­la­rı ka­dar "si­ya­sî kriz"e ka­fa yor­ma­dık­ça bir ye­re va­ra­ma­yız. Si­ya­se­ti par­ti li­der­le­ri­nin "iki du­da­ğı ara­sın­dan" alıp "hal­kın du­dak­la­rı­na" çek­me­dik­çe ol­mu­yor, ol­maz da...