"Fazla uzatmaya gerek yok!.."

Gecenin bundan sonraki kısmı çok belli edilmeyen bir gerginlikle geçti. Kenan saat on bire doğru hareketlendi: - Ben izninizi isteyeyim. Elini uzattı Cahit Beye: - Sizden kesin bir cevap alamadım Cahit Bey, ama eminim ki bu konuda kararı Serpil verecektir. Tanıştığıma memnun oldum. Adile Hanımla da vedalaştı. Serpil titriyordu. Sırtına hırkasını aldı: - Seni, aşağıya kadar geçireyim ben... diyerek genç adamla birlikte dışarı çıktı. Cahit Bey şaşkındı. Karsına döndü: - Yanlış bir şey mi yaptım ben? Adile Hanım başını iki yana salladı: - Yok anacım, yanlış yapar mısın hiç? Devir çok değişti çook! Serpil ve Kenan kapının önünde durdular. Dışarıda tertemiz bir hava vardı. Yüzlerine vuran serinlik insanın enerjisini güçlendiriyordu. - Baban niçin böyle davrandı! Bana kesin bir cevap vermedi. Serpil heyecanla atıldı: - Vermesini bekleyecek hâlim yok Kenan. Söylediklerimin arkasındayım. Eğer istersen şimdi çıkıp valizimi alır ve gelirim. Ne zaman dersen ben hazırım. Kenan memnun gülümsedi: - Tamam canım, o konuda en ufak bir kuşkum yok. Ayarlayacağız her şeyi. Benim niyetim bir söz almak ve bir yüzük takmaktı. Hemen işlemleri yapıp bitirmekti. Buradan İzmit'e evli dönmek istiyordum. Serpil hafifçe sokuldu genç adama: - Yine öyle döneceksin sana söz veriyorum. Şimdi yukarıda konuşacağım ve yarın sabah iskeleye nüfus kâğıdımla geleceğim. Kenan başını salladı: - Bence de en iyisi bu olur. Fazla uzatmaya gerek yok. Bir iki hafta içinde her şey biter. Genç kıza baktı gülümseyerek: - Telli duvaklı düğününü de artık İzmit'te sonradan yaparız. Serpil heyecan içindeydi: - İstemiyorum hiçbir şey, bir an önce seninle evlenmek senin eşin olmak istiyorum sadece. Genç adam hafifçe eğilip fısıltıyla konuştu: - Olacak canım. Hiç merak etme!.. ∞∞∞ Cahit Bey kızı yukarıya çıkıp kapıyı kapattığı anda salonun kapısında belirivermişti: - Serpil, konuşalım kızım... DEVAMI YARIN