Gözlerinin önünden kara bir bulut geçti!

Şükriye Hanımın oturduğu sokağa geldikleri zaman arabayı park edecek yer bulamadılar ve bir sokak öteye park ettiler. Karısının inmesine yardım eden Zafer onun koluna girdi: - Bir sıkıntın yok değil mi canım? Sana bir şey olmasın sakın... Serpil kocasına yaslanmıştı: - Yok canım, çok ama çok iyiyim. Annemin ışığı yok Zafer, baksana. Genç adam başını kaldırıp baktı. Gerçekten karanlıktı ev. Belki bir komşuya gitmiştir hayatım, buluruz, alt komşuya sorarız. Eve girdiler. Merdivenleri çıkarken biraz zorlandı Serpil. Bu hamileliğinden kaynaklı değil, günün yorgunluğundandı. Kapının önüne geldikleri zaman her yer sessizdi. Zili çaldı genç kadın. Beklemeye başladılar. Ses seda yoktu. Bir kez daha ama bu sefer daha uzun bastı zile. Yine çıt yoktu evde. Birbirlerine baktılar. Zafer fısıldadı: - Evde yok belli... Herhalde alt kata inmiştir. Koşar adımlarla bir kat aşağıya inip alt dairenin ziline bastı. Çok geçmeden kapı açıldı. Müşerref Hanım yaklaşık on yıldır komşusuydu Şükriye Hanımın. Zafer'i görünce gülümsedi: - Hoş geldin damat bey oğlum, hayırdır? - Rahatsız ettim efendim. Serpil'le ben anneme geldik ama evde yok galiba. Acaba biliyor musunuz diye uğramıştım. Size mi geldi? Müşerref Hanım beyaz saçlı, şişman, kısa boylu bir kadındı. Başındaki örtüyü düzeltti: - Ayol ben de merak ettim onu bugün, iki kere uğradım sabahtan beri ama evde yoktu Zafer'in gözlerinin önünden kara bir bulut geçti: - Siz de mi bulamadınız, Allah Allah, nerede bu kadın? Müşerref hanım da sokak terliklerini giyip üst kata çıkmıştı. Serpil'i kucakladıktan sonra sordu: - Yavrum annen size gelmedi mi? Serpil başını iki yana salladı: - Hayır Müşerref Teyze, dün annemle birlikteydim ben, bugün için bir yere gideceğini de söylemedi bana. Evde olması lazım. Bak merak ettim şimdi. Annem bir yere gitse de bu saatte asla evinden başka yerde olmaz. Zafer bir şeyler yap... Başına bir şey mi geldi acaba? Zafer etrafına bakındı. Müşerref Hanıma döndü: - Sizde evin anahtarı falan yok mu? Serpil atıldı: - Bende var ama evde, yanımda değil. Zafer "anladım" der gibi başını salladı sonra ekledi: - O zaman kırarız kapıyı, şimdi eve gidip gelinmez... > DEVAMI YARIN