Bulaşıcı huzur

Hani sebepsiz sevinçler vardır tıpkı sebepsiz sıkıntılar gibi. Hiç bilmezsiniz nereden çıktığını ama orada, yüreğinizin ortasında duruyordur öylece. Gitmesin istersiniz bir yerlere. Sevinçle yaşamak güzeldir çünkü. Ona alışmak kolaydır. Geçen gün bir dostumla konuşurken, eskiden beri düşündüğüm bir söylemi hatırladım. Mutluluk, sıkıştırılmış sevinç parçasıdır! Hakikaten öyle. Mutlu olma durumu yıllara yayılacak bir hissetme biçimi değildir. Mutlu olursunuz ve kısa bir müddet sonra o güçlü duygu zayıflamaya başlar. Kısacası geçer. Yerini huzura bırakıyorsa değerlidir. Bunun olabilmesi için de sizi mutlu kılan olayın doğru olması gerekir. Yani araya vicdan azabı girmemelidir. Bir işi çok istersiniz. Fakat aslında o işin gerçekleşebilmesinin birilerinin sıkıntıya girmesiyle mümkün olacağını bilirsiniz. Bu takdirde istediğinizi yapabilseniz bile mutluluğunuz eskimeye başlar başlamaz huzursuzluk da kapınıza dayanır. İşte bu makbul değildir bana göre. Sevincim huzura dönüşüyorsa kıymetlidir. Geceleri başımı yastığa koyduğumda düşler ülkesine vizesiz girebiliyorsam tam hissederim kendimi. Öbür türlü hep bir yarım eksik, tedirgin ve şüpheci olur. Ben kendime güvenmezsem kimselere güvenemem. Mutluluktan nerelere geldik... Uzun sözün kısası bugün sebepsiz bir sevinç yeşerttim kalbimde ve onu sevdim. Bitmesin istiyorum. En güzel yanı ise nereden çıktığını bilmiyor oluşum. Gözlerimde kaç zamandır göremediğim ışığı yakaladım sanki yeniden. Kendimi böyle daha çok seviyorum. Aynısını sizlere de tavsiye ederim. Bir an durun. Her şeyi ve herkesi bırakın. Bırakın kim, ne yaparsa yapsın. Siz kendi içinize dönün ve kendi gözlerinizin içine bakın. Kendinizi sevin herkesten önce. Kimseye ihtiyacınız olmadığını bildiğinizde daha güçlü olursunuz. Rızkı Allah verir sonuçta. Aradakiler olsa olsa sebeptir. Demek ki onlara fazla takılmak anlamsız. İnsanlara hak ettiklerinden çok değer vermek, kişinin kendisine yaptığı saygısızlıktır bir anlamda. Her önümüze geleni kalbimize yerleştiremeyeceğimize göre her bireyi ettiği kadarla değerlendirmekte fayda var. Bırakalım insanlar daha çok insan olmaya gayret göstersinler. Yeterli olmadıkları halde biz onlara payeler verdiğimizde aslında kötülük yapmış olmuyor muyuz? Ne güzel, sevincim hâlâ kalbimde saklı. Keşke bir yolu olsa da onu sizlerle paylaşabilsem. Keşke huzur bulaşıcı olabilse.