Ben hâlâ umutluyum

Adamların bizden çok fazlası vardı. Ne tarafına önlem alsak, öbür tarafından zorlanacağımız başından belliydi. Düşünsenize... Manchester Unitedlı Nani'yi 70'ten sonra kullanabilecek bir zenginliği var, Quaresma'yı öteki maça saklayabilecek kadar da mal varlığı var... Daha pahalılar, daha ünlüler ve daha iyiler. Oysa şansın yanımızda olduğu, direkleri geçemedikleri pozisyonların sonrasında başardığımız ve başaramadığımız şeylerin altını çizmek lazım. Emre, Deco'nun hep önünde kalarak kendisini geçmeden bir eylem yapamayacağını gösterdi rakibine. Ancak bu da kendisini forvetin arkasında eksik bıraktı. Tuncay, bütün çalışkanlığına rağmen takımı adına iyi hiç bir şey yapmadı. Bu tür bir maçta en az 2-3 Türk oyuncunun kendilerine verilen görevden daha fazlasını yapması lazımdı. Yapamadılar... Defansın göbeğinde, adam eksilten duvar pasıyla gedik verdik ve golü yedik. Nihat'a vuracak, Kazım'a akacak, Hakan'a kesecek imkan vermediler. Üstelik bizi ciddiye almışlar ve iyi çalışmışlardı. Mesela Altıntop'un vurabileceği her pozisyonda sağ ayağını kapatarak topu soluyla kullanmasını sağladılar ve doğru şut şansımızı kaldırdılar. 4-0 da yenilebilirdik, bir puan alarak da çıkabilirdik. Ancak şunu söyleyebilirim ki, Türkiye ve Portekiz, İsviçre ve Çekler'den hem daha iyi takımlar, hem de daha süratli ve zevkli oynuyorlar. Bu da grubun sonrası için umutlar beslememe yetiyor. Düşünün ki, iki galip üç gün sonra birbirleriyle oynayacaklar. İki mağlup takımdan kazanan niye gruptan çıkmasın? Üstelik test edip gördüğümüz hataları tekrarlamayıp, eksik oynayanların üstüne koymasıyla, bizim daha iyi olma şansımız var. Bir de Ardamız var... Hakem için pek bir şey söylemek istemiyorum ama 4. dakikada sarı kartı Kazım'la masaya koyması ve çok net gördüğü bir elle oynamanın serbest vuruşunu, üstelik de avantaja bıraktığı bir pozisyonda Gökhan'a sarı kart göstermesini yadırgadım. Akordu bozuk piyano çalan bir piyanist gibiydi!..