Hadis âlimi Ebû Kılâbe Cermî
Zenginlik, çok mal toplamak değildir. Esas zenginlik, nefsinden ganî (gönlü zengin) olmak ve kanaat sahibi olmaktır...
Ebû Kılâbe Cermî hazretleri Tabiînin meşhur fıkıh ve hadis âlimlerindendir. Basra'da doğdu. Ebû Hüreyre, Abdullah bin Abbas, Abdullah bin Ömer, Enes bin Mâlik (radıyallahü anhüm) gibi sahâbîlerden ve bazı Tabiînden hadis rivayet etti. Rivayetleri Kütüb-i Sitte'de yer alan Ebû Kılâbe 104 (m. 722) yılında Dâriyyâ'da vefat etti. Şöyle nakletmiştir:
Hadîs-i kudsîde buyuruldu ki: "Kim benim velî kuluma düşmanlık yaparsa ona harp ilân ederim."
Ebû Şüreyh Hınâî'nin (radıyallahü anh) bildirdiği hadîs-i şerîfte, Resûlullah efendimiz (sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem) buyurdu ki: "Allah'a ve ahiret gününe inanan kimse, komşusuna iyilik etsin. Allah'a ve ahiret gününe inanan kimse misafirine ikramda bulunsun. Allah'a ve ahiret gününe inanan kimse, ya hayır söylesin veya sussun."
Ebû Hüreyre'nin (radıyallahü anh) bildirdiği hadîs-i şerîfte buyuruldu ki: "Zenginlik, çok mal toplamak değildir. Esas zenginlik, nefsinden ganî (gönlü zengin) olmak ve kanaat sahibi olmaktır."
Ebû Sa'îd'in bildirdiği hadîs-i şerîfte, Resûlullah efendimiz buyurdu ki: "Peygamberlerin (aleyhimüsselam) sonuncusuyum, övünmüyorum. Ben Abdullah'ın oğlu Muhammed'im. Allahü teâlâ insanları yarattı. Beni insanların en iyisinde yarattı. Allahü teâlâ insanları fırkalara (kavimlere, ırklara) ayırdı. Beni en iyisinde bulundurdu. Sonra bu en iyi fırkayı kabilelere (cemaatlere) ayırdı. Beni, en iyisinde bulundurdu. Sonra, bu cemaati evlere ayırdı. Beni, en iyi evden (yani aileden) dünyaya getirdi. İnsanların en iyisiyim. En iyi ailedenim. Kıyamette herkes sustuğu zaman ben söyleyeceğim. Kimsenin kımıldayamadığı vakitte onlara şefaat ediciyim. Kimsede ümit kalmadığı bir zamanda onlara müjde vericiyim. O gün her iyilik, her türlü yardım, her kapının anahtarı bendedir. Livâ-i hamd benim elimdedir. İnsanların en hayırlısı, en cömerdi, en iyisiyim. O gün emrimde binlerce hizmetçi vardır. Kıyamet günü Peygamberlerin imamı, hatibi ve hepsine şefaat edici benim. Bunları, övünmek için söylemiyorum. (Hakikati bildiriyorum. Hakikati bildirmek vazifemdir. Bunları söylemezsem, vazifemi yapmamış olurum.)"