Bravo Fenerbahçe

Tabii ki F.Bahçe - Trabzonspor maçı, haftanın en önemli oyunuydu. Kim favoriydi diye soracak olursanız; kâğıt üzerinde son üç maçını kazanan ve bir fiziksel aşama kaydetmiş, seyircisi de bol olacak olan F.Bahçe gösterilebilirdi. Buna karşılık da oturmuş Trabzonspor takımı sahaya gelecekti. Ama baktım ki, sezon başından bu yana en kötü Trabzonspor’u seyrediyoruz. Kendi kalesi yakınlarında F.Bahçe’nin bitmez tükenmez presine karşı pas gevezeliği, rakip sahaya kadar uzanan atakların tekrar kaleciye döndürülmesi gibi amatör bir takımın bile yapmayacağı bir oyun anlayışı vardı Trabzonspor'da.

10 kişiyle direniş
Buna karşılık daha 18’de İrfan’ı kırmızı kartla kaybetmesine rağmen bütün oyun boyunca tam sahayı kullanmaya çalışan ve her boş alana bir oyuncu sokabilip top alıp verebilen bir F.Bahçe izledik. Tabii ki pozisyonları alt alta toplarsak Trabzonspor’un gol olan şutu ve de boş kaleye direğe çarpan Nwakaeme dokunuşu dışında pek bir şeyi hatırlayamadık.

Kartal iyi hazırlamış
İsmail Kartal takımını maça iyi hazırlamış özellikle fiziksel açıdan dediğim gibi bütün sahayı kullanıp her türlü aksiyona yatkın bir hâle getirmişti. Ön tarafta yaptığı değişikliklerde bence Serdar ve Rossi’de rötarı vardı. Trabzonspor’a bakınca acaba Abdullah Hoca böyle bir oyun modelini hem de rakibi daha 18’de 10 kişi kalmasına rağmen ısrarla sürdürmeyi nerede öğrendi? Tabii ki Nwakaeme’ye bir özel cümle de ayırmakta yarar var. Attığı gol dışında hangi artıyı takımı lehine yazdırabildi? Cornelius boşuna çırpınan bir oyuncu olurken bütün bu aksilikler ve eksikler sayesinde Visca da bildiğimiz Visca değildi. Bu maçla ilgili önemli bir tartışma İrfan Can’ın atılışı üzerine olacaktır. Hakemin daha VAR’da gitmeden, uyarılmadan kırmızı kartını çıkarması gerekirdi. Bir önemli not da F.Bahçeli futbolcuların her pozisyonda hakemle dalaşmalarıydı.

MAÇIN ADAMI: Mert Hakan