Mustafa Selçuk

Geçmiş tahmin edilir mi demeyin, Türkiye'deki ekonomi yorumcularının çoğu bunu yapar. Esasında ekonomik yorum iki karakterli olmalı. Ya bir gerçekleşme üzerinde analiz veya kanaat belirtmeli, ya da geleceği tahmin etmeli.

Beş gündür manasız, saçma, lüzumsuz (niteleyecek başka kelime bulamıyorum) zina gürültüsü ile ilgili haberleri ve karşılıklı demeçleri okurken "gaza gelmişlik" duygusuna kapılıyorum.

Zina konusu gündemin göbeğine "saçma-sapan" bir şekilde oturduktan sonra piyasada yaşananları gördükçe, başlıktaki ifadeyi zihnimden atamıyorum.

Salı gecesi Bakan Ali Babacan'ı dinledim NTV'de. Hükümetin 3 yıllık yeni ekonomik programını anlatıyordu.

Tek tip partilerin, tek tip ideolojilerin, tek tip düşünce yapısının hakim olduğu toplumlarda, en etkili telkin ve yönlendirme aracı sloganlardır.

Dün açıklanan ikinci çeyrek GSMH büyümesi, herkesi yerinden hoplattı. İkinci çeyrekte yüzde 14,4, ilk altı ayda yüzde 13,5 büyümüşüz. Yıl sonunda resmi hedef yüzde 5 civarında idi.

Yoruma bakar mısınız? "AB'ye en uzak parti, Türkiye'yi AB'ye taşıyor"muş! Bazı yorumcular, yıllardır laftan öteye gidemediğimiz Avrupa Birliği üyeliğinde ilk defa sonuca bu kadar yaklaşan AK Parti Hükümetini bir türlü içlerine sindiremiyorlar.

İlk yedi aydaki cari açığın nasıl finanse edildiğine dair rakamlar açıklandı dün. 10 milyar dolarlık açığa karşılık, aynı dönemde 12 milyar dolarlık yabancı kaynak girişi yaşanmış.

Eylül ayıyla birlikte öyle bir gündemin içine giriyoruz ki... IMF 9. gözden geçirme, AB ilerleme raporu ve kötümserlerin primadonna mevzusu cari açık. IMF ile işler yoluna girdi diyebiliriz.

Yıllardır hep övündüğümüz şeydir "Avrupa'nın en genç nüfusunun bizde olması". Türkiye'nin nüfus artış hızı dolayısıyla ahalisinin yarısından çoğu 30 yaşın altında.

Cumartesi günü Armutlu'daki muhteşem töreni takip ederken, zihnimde sürekli bu güzel söz yankılandı.

Petrol, yerin altından ilk çıkarıldığı günden beri, bulunduğu coğrafyaya hep kargaşa getirdi maalesef. Halen de öyle. İşte Ortadoğu, Kuzey Afrika, Kafkaslar, Latin Amerika...

Kredi kartında bankaların çıkardığı pazarlama gürültüsünü hep birlikte izliyoruz. Sokakta, evde, arabada, her yerde...

Dünyada kredi derecelendirme (rating) notu veren özel şirketler vardır. S&P, Moody's, JCR, Duff&Phelps gibi şirketler, ülkeleri ve şirketleri finansal veriler ve tahminler ışığında analiz eder ve kendi görüşleri doğrultusunda not verirler.

Irkiltici bir başlık ama latife olsun diye yazdım. Lakin, yabancı ülke vatandaşlarının Türkiye'de gayrimenkul satın almalarını, vatan toprağının satışı olarak gören insanlar var.

Shakespeare'in klişeleşmiş repliğini kullanmak istemiyordum ama, ekonomi esnafının içine düştüğü yaman çelişkiyi anlatabileceğim başka tabir de gelmedi aklıma.

Bu ülkede gündem, çok canlı ve heyecanlı görünmekle beraber, hep aynı konuların sırayla yer değiştirmesinden oluşuyor.

Adı banka olan ama bankacılık işlemlerinden ziyade emekli maaşı, vergi ödemesi gibi muameleler için hatıra gelen bir kurumdur Ziraat Bankası.

Bir insanın hem bugün, hem de gelecekte maddi olarak kendisini emniyette hissetmesi için, sosyal güvenlik sistemleri ihdas edilmiş modern ekonomilerde.

Ne demek IMF'ci olmak? IMF ile anlaşmak, veya ekonomiyi düze çıkarmak için IMF'nin desteğini almak mı? Yoksa Türkiye'yi yabancılara peşkeş çekmek mi? Türkiye'nin bu konuda kafası karışık maalesef.